lwia grzywa

Kiedyś [...] bardzo lubił swoje długie włosy. Dziś z jego lwiej grzywy pozostało tylko wspomnienie [...].

źródło: NKJP: Lukrowany rockandrollowiec, Dziennik Polski, 2000-05-27

Od tego wersetu, a może też od lwich grzyw, w których lubowali się eleganci Restauracji paryskiej, poszło pojęcie i nazwa lwa salonów.

źródło: NKJP: Stanisław Wasylewski: Życie polskie w XIX wieku, 2008

[...] on przyjechał później. Piękna siwa, lwia czupryna. Był ambasadorem.

źródło: NKJP: Aleksander Wat: Mój wiek: pamiętnik mówiony, 1990