odrzec - Wielki słownik języka polskiego PAN

książk. odpowiedzieć – zareagować na czyjeś słowa, mówiąc coś

CZŁOWIEK W SPOŁECZEŃSTWIE

Język

mówienie

synonimy:

odeprzeć
odpowiedzieć

odrzec chłodno, cicho, gorzko, hardo, krótko, niechętnie, niepewnie, ostro, poważnie, spokojnie, sucho, szorstko

	- Skąd wiesz? - zdziwiła się Pestka. - Mówiła mi... - odrzekł nie od razu Zenek. źródło: NKJP: Irena Jurgielewiczowa: Ten obcy, 1961
	- Ciekaw jestem, kto zrobił ten odlew? - Ja sam - odrzekł z dumą. źródło: NKJP: Adam Bahdaj: Wakacje z duchami, 1962
	Spytałem, czy nadal mieszka na Batorego, Kuba odrzekł, że chyba tak [...]. źródło: NKJP: Witold Horwath: Seans, 1997
	Spotkaliśmy się kiedyś? - Owszem. I opowiedział jej o ich spotkaniu. O tym, jak się odłączył od innych i jak później odnalazł drogę. - Miał pan wiele szczęścia - odrzekła. - Tacy maruderzy już zazwyczaj tam zostawali. źródło: NKJP: Maria Nurowska: Panny i wdowy: zdrada, 1991

część mowy: czasownik

aspekt: dokonany

Tryb oznajmujący

Czas przyszły

Czas przeszły

	liczba pojedyncza			liczba mnoga
	m	ż	n	mo	-mo
1 os.	odrzekłem +(e)m odrzekł	odrzekłam +(e)m odrzekła	odrzekłom +(e)m odrzekło	odrzekliśmy +(e)śmy odrzekli	odrzekłyśmy +(e)śmy odrzekły
2 os.	odrzekłeś +(e)ś odrzekł	odrzekłaś +(e)ś odrzekła	odrzekłoś +(e)ś odrzekło	odrzekliście +(e)ście odrzekli	odrzekłyście +(e)ście odrzekły
3 os.	odrzekł	odrzekła	odrzekło	odrzekli	odrzekły

bezosobnik: odrzeczono
odrzeknięto

Tryb rozkazujący

	liczba pojedyncza	liczba mnoga
1 os.		odrzeczmy odrzeknijmy
2 os.	odrzecz odrzeknij	odrzeczcie odrzeknijcie

Tryb warunkowy

	liczba pojedyncza			liczba mnoga
	m	ż	n	mo	-mo
1 os.	odrzekłbym bym odrzekł	odrzekłabym bym odrzekła	odrzekłobym bym odrzekło	odrzeklibyśmy byśmy odrzekli	odrzekłybyśmy byśmy odrzekły
2 os.	odrzekłbyś byś odrzekł	odrzekłabyś byś odrzekła	odrzekłobyś byś odrzekło	odrzeklibyście byście odrzekli	odrzekłybyście byście odrzekły
3 os.	odrzekłby by odrzekł	odrzekłaby by odrzekła	odrzekłoby by odrzekło	odrzekliby by odrzekli	odrzekłyby by odrzekły

bezosobnik: odrzeczono by
odrzeknięto by

bezokolicznik: odrzec
rzadziej odrzeknąć

imiesłów przysłówkowy uprzedni: odrzekłszy

gerundium: odrzeczenie

rodzaj gramatyczny: dk

	liczba pojedyncza	liczba mnoga
M.	odrzeczenie odrzeknięcie	odrzeczenia odrzeknięcia
D.	odrzeczenia odrzeknięcia	odrzeczeń odrzeknięć
C.	odrzeczeniu odrzeknięciu	odrzeczeniom odrzeknięciom
B.	odrzeczenie odrzeknięcie	odrzeczenia odrzeknięcia
N.	odrzeczeniem odrzeknięciem	odrzeczeniami odrzeknięciami
Ms.	odrzeczeniu odrzeknięciu	odrzeczeniach odrzeknięciach
W.	odrzeczenie odrzeknięcie	odrzeczenia odrzeknięcia

odpowiednik aspektowy: odrzekać

Rz_osobowy	+	odrzec	+	że ZDANIE
Rz_osobowy	+	odrzec	+	MOWA WPROST

Zob. rzec