rozprawiać - Wielki słownik języka polskiego PAN

książk. opowiadać i dyskutować długo i z przejęciem

CZŁOWIEK JAKO ISTOTA PSYCHICZNA

Działalność intelektualna człowieka

nazwy działań intelektualnych człowieka

	Ojciec ogromnie lubił rozprawiać o sztuce. Raz powiedział: - Minąłem się z powołaniem. Powinienem był zostać artystą. źródło: NKJP: Stanisław Dygat: Podróż, 1958
	Minister sprawiedliwości chętnie rozprawia o tym, jak karać przestępców, ale na to jak ich nie „produkować”, nie ma żadnego pomysłu. źródło: NKJP: Internet, www.borowski.pl
	Fanatycy mogą godzinami rozprawiać o selekcjonerach, koncepcjach, założeniach i schematach, tymczasem sprawy są prostsze. źródło: NKJP: Zdzisław Ambroziak, Od ściany do ściany, Gazeta Wyborcza data wydania 1993-11-20
	Gospodynie kończą sobotni obrządek w obejściach, a chłopy rozprawiają przed sklepem. źródło: NKJP: Ewa Kajetan, W kościele, w mokrym podkoszulku, Gazeta Wyborcza, 1997-09-16

część mowy: czasownik

aspekt: niedokonany

Tryb oznajmujący

Czas teraźniejszy

Czas przeszły

	liczba pojedyncza			liczba mnoga
	m	ż	n	mo	-mo
1 os.	rozprawiałem +(e)m rozprawiał	rozprawiałam +(e)m rozprawiała	rozprawiałom +(e)m rozprawiało	rozprawialiśmy +(e)śmy rozprawiali	rozprawiałyśmy +(e)śmy rozprawiały
2 os.	rozprawiałeś +(e)ś rozprawiał	rozprawiałaś +(e)ś rozprawiała	rozprawiałoś +(e)ś rozprawiało	rozprawialiście +(e)ście rozprawiali	rozprawiałyście +(e)ście rozprawiały
3 os.	rozprawiał	rozprawiała	rozprawiało	rozprawiali	rozprawiały

bezosobnik: rozprawiano

Czas przyszły

	liczba pojedyncza			liczba mnoga
	m	ż	n	mo	-mo
1 os.	będę rozprawiał będę rozprawiać	będę rozprawiała będę rozprawiać	będę rozprawiało będę rozprawiać	będziemy rozprawiali będziemy rozprawiać	będziemy rozprawiały będziemy rozprawiać
2 os.	będziesz rozprawiał będziesz rozprawiać	będziesz rozprawiała będziesz rozprawiać	będziesz rozprawiało będziesz rozprawiać	będziecie rozprawiali będziecie rozprawiać	będziecie rozprawiały będziecie rozprawiać
3 os.	będzie rozprawiał będzie rozprawiać	będzie rozprawiała będzie rozprawiać	będzie rozprawiało będzie rozprawiać	będą rozprawiali będą rozprawiać	będą rozprawiały będą rozprawiać

Tryb rozkazujący

	liczba pojedyncza	liczba mnoga
1 os.		rozprawiajmy
2 os.	rozprawiaj	rozprawiajcie

Tryb warunkowy

	liczba pojedyncza			liczba mnoga
	m	ż	n	mo	-mo
1 os.	rozprawiałbym bym rozprawiał	rozprawiałabym bym rozprawiała	rozprawiałobym bym rozprawiało	rozprawialibyśmy byśmy rozprawiali	rozprawiałybyśmy byśmy rozprawiały
2 os.	rozprawiałbyś byś rozprawiał	rozprawiałabyś byś rozprawiała	rozprawiałobyś byś rozprawiało	rozprawialibyście byście rozprawiali	rozprawiałybyście byście rozprawiały
3 os.	rozprawiałby by rozprawiał	rozprawiałaby by rozprawiała	rozprawiałoby by rozprawiało	rozprawialiby by rozprawiali	rozprawiałyby by rozprawiały

bezosobnik: rozprawiano by

bezokolicznik: rozprawiać

imiesłów przysłówkowy współczesny: rozprawiając

gerundium: rozprawianie

rodzaj gramatyczny: ndk

imiesłów przymiotnikowy czynny: rozprawiający

Rz_osobowy

+

rozprawiać

+

(o KIM/CZYM)

ogsł. *orz-prav(j)ati

Zob. prawić