-
2.
pot. osoba, wobec której mówiący odczuwa pogardę -
CZŁOWIEK JAKO ISTOTA PSYCHICZNA
Relacje międzyludzkie
określenia osób wchodzących w relacje międzyludzkie -
To teraz ja, ty larwo, będę twoim koszmarem - wycedził lodowatym szeptem, stając nad skatowanym w rozkroku.
źródło: NKJP: Marek Idczak: Słony wiatr, 2007
Naraz Megi podrywa głowę z jej ramienia. - Zadzwonię do tej larwy! Zadzwonię i jej nawrzucam!
źródło: NKJP: Grażyna Plebanek: Nielegalne związki, 2011
Dał Oldze jakiś list do mnie, a ona właśnie sobie o tym przypomniała. - A to larwa! - syknęła Krystyna.
źródło: NKJP: Eugeniusz Dębski: Aksamitny Anschluss, 2001
- Franek, popatrz na te słodkie larwy - CTC wskazuje gromadkę klasowych koleżanek, wciąż rozprawiających nad nową bluzką.
źródło: NKJP: Tadeusz Zimecki: Ja, Franek..., 2001
-
część mowy: rzeczownik
rodzaj gramatyczny: ż
liczba pojedyncza liczba mnoga M. larwa
larwy
D. larwy
larw
C. larwie
larwom
B. larwę
larwy
N. larwą
larwami
Ms. larwie
larwach
W. larwo
larwy
-
fr. larve
niem. Larve
z łac. larva 'straszydło, widmo, upiór, zły duch; potwór; przerażająca maska; szkielet, kościotrup'
Pierwotne znaczenie wyrazu w polszczyźnie zapożyczone bezpośrednio z łaciny: 'maszkara, widmo; maska'; znaczenie zoologiczne pod wpływem niemieckim i francuskim (Sław)