wykroczenie - Wielki słownik języka polskiego PAN

2.

czyn sprzeczny z obowiązującym prawem, ale niebędący jeszcze przestępstwem i dlatego zagrożony lżejszą karą

CZŁOWIEK W SPOŁECZEŃSTWIE

Zasady współżycia społecznego

zachowania i wyrażenia nieakceptowane społecznie

błahe, drobne; poważne wykroczenie; wykroczenie drogowe, dyscyplinarne, podatkowe, skarbowe
wykroczenie przeciw porządkowi publicznemu, przeciw prawu, przeciw regulaminowi, przeciw ustawie
wykroczenia i przestępstwa
jakiś charakter, karalność wykroczenia; kodeks, sprawcy wykroczeń
dopuścić się wykroczenia
popełnić/popełniać wykroczenie
odpowiadać za wykroczenie
kolegium do spraw wykroczeń

	[...] dzięki akcji „Super Expressu” „Stop pijanym kierowcom” jazda na podwójnym gazie przestała być wykroczeniem, a stała się przestępstwem, za które grozi do dwóch lat więzienia. źródło: NKJP: Edyta Paradowska, Krzysztof Oremus, KOŹ: Uważaj, wypijesz i stracisz samochód, Super Express, 2006
	Wyrzucanie śmieci w lesie to wykroczenie. źródło: NKJP: Tomasz Konatkowski: Nie ma takiego miasta, 2010
	Wykroczenie skarbowe jest to czyn zabroniony przez kodeks pod groźbą kary grzywny określonej kwotowo [...]. źródło: NKJP: Kodeks karny skarbowy, Dziennik Ustaw, 1999-09-10
	Nałożono 18 mandatów karnych na łączną kwotą 1900 zł za wykroczenia drogowe oraz przeciw porządkowi i spokojowi publicznemu. źródło: NKJP: (grysz): Zero tolerancji, Gazeta Krakowska, 2002-08-06

część mowy: rzeczownik

rodzaj gramatyczny: n2

+

wykroczenie

+

przeciw CZEMU

Od: przedrostkowego czasownika wykroczyć ; zob. kroczyć , krok .