uwikłać - Wielki słownik języka polskiego PAN

książk. wciągnąć kogoś w coś, zwykle niewłaściwego i kłopotliwego

CZŁOWIEK JAKO ISTOTA PSYCHICZNA

Relacje międzyludzkie

określenia relacji międzyludzkich

CZŁOWIEK W SPOŁECZEŃSTWIE

Zasady współżycia społecznego

zachowania i wyrażenia nieakceptowane społecznie

	synonimy:	wmanewrować
	antonimy:	wymotać

uwikłać kogoś w (brudne, podejrzane) interesy, w intrygi, w sprawy, w układy; w kłopoty; w sieć intryg; w konflikt; w walkę, w wojnę, w zamieszki

	Nie wiedział, co odpowiedzieć, człapał więc w milczeniu, zastanawiając się, jak by się wykręcić od wizyty we dworze i ruszyć dalej jeszcze przed zmierzchem, zanim ich uwikłają w jakąś intrygę. źródło: NKJP: Plewy na wietrze: Esensja: 2006-10
	Nie byłam pierwszą osobą, którą uwikłała w swoje kłopoty, znało ją już pół parafii od tej strony. źródło: NKJP: Internet
	Chodzi o uwikłanie nas w wojnę z Państwami Centralnymi. Żebyśmy i my, i Niemcy wzajemnie się wyniszczyli. źródło: NKJP: Mirosław M. Bujko: Złoty pociąg, 2006
	[...] nie znają historii konfliktu palestyńskiego, który jest powodem świętej wojny islamu przeciw USA, państwu uwikłanemu przez neokonserwatystów-syjonistów w „wojnę kultur” z Islamem. źródło: NKJP: Internet

część mowy: czasownik

aspekt: dokonany

Tryb oznajmujący

Czas przyszły

Czas przeszły

	liczba pojedyncza			liczba mnoga
	m	ż	n	mo	-mo
1 os.	uwikłałem +(e)m uwikłał	uwikłałam +(e)m uwikłała	uwikłałom +(e)m uwikłało	uwikłaliśmy +(e)śmy uwikłali	uwikłałyśmy +(e)śmy uwikłały
2 os.	uwikłałeś +(e)ś uwikłał	uwikłałaś +(e)ś uwikłała	uwikłałoś +(e)ś uwikłało	uwikłaliście +(e)ście uwikłali	uwikłałyście +(e)ście uwikłały
3 os.	uwikłał	uwikłała	uwikłało	uwikłali	uwikłały

bezosobnik: uwikłano

Tryb rozkazujący

	liczba pojedyncza	liczba mnoga
1 os.		uwikłajmy
2 os.	uwikłaj	uwikłajcie

Tryb warunkowy

	liczba pojedyncza			liczba mnoga
	m	ż	n	mo	-mo
1 os.	uwikłałbym bym uwikłał	uwikłałabym bym uwikłała	uwikłałobym bym uwikłało	uwikłalibyśmy byśmy uwikłali	uwikłałybyśmy byśmy uwikłały
2 os.	uwikłałbyś byś uwikłał	uwikłałabyś byś uwikłała	uwikłałobyś byś uwikłało	uwikłalibyście byście uwikłali	uwikłałybyście byście uwikłały
3 os.	uwikłałby by uwikłał	uwikłałaby by uwikłała	uwikłałoby by uwikłało	uwikłaliby by uwikłali	uwikłałyby by uwikłały

bezosobnik: uwikłano by

bezokolicznik: uwikłać

imiesłów przysłówkowy uprzedni: uwikławszy

gerundium: uwikłanie

rodzaj gramatyczny: dk

imiesłów przymiotnikowy bierny: uwikłany

odpowiednik aspektowy: wikłać

Rz osobowy

+

uwikłać

+

KOGO + w CO

Zob. wikłać