-
2.
styl wypowiadania się o czymś -
[retoryka] lub pot. [retoryka]
-
CZŁOWIEK W SPOŁECZEŃSTWIE
Język
mówienie
CZŁOWIEK W SPOŁECZEŃSTWIE
Funkcjonowanie państwa
działalność polityczna -
- antykomunistyczna, lewicowa, nacjonalistyczna, prawicowa, rewolucyjna; polityczna, przedwyborcza, wyborcza; agresywna, czarna, ostra, radykalna, twarda, wojownicza; pusta retoryka
- retoryka walki
- używać jakiejś retoryki
-
Zabiegom miłosnym od wieków towarzyszy militarna retoryka: obiekt uczuć podbija się, ukochane serce oblega i szturmuje, w staraniach poszukuje się sojuszników tak długo, aż niezdobyta twierdza w końcu padnie.
źródło: NKJP: Edwin Bendyk: Miłość, wojna, rewolucja: szkice na czas kryzysu, 2009
Chociaż Papandreu złagodził antyzachodnią i antyunijną retorykę, w polityce zagranicznej usiłował wciągać EWG w odwieczne greckie spory z Turcją.
źródło: NKJP: Jacek Safuta: Asprocol spod Akropolu, Polityka, 2003-02-08
Idea „harmonijnego życia” przejawia się w dwóch przeciwstawnych retorykach, które mają wspólny motyw przedsiębiorczości jednostki.
źródło: NKJP: Małgorzata Jacyno: Kultura indywidualizmu, 2007
-
część mowy: rzeczownik
rodzaj gramatyczny: ż
liczba pojedyncza liczba mnoga M. retoryka
retoryki
D. retoryki
retoryk
C. retoryce
retorykom
B. retorykę
retoryki
N. retoryką
retorykami
Ms. retoryce
retorykach
W. retoryko
retoryki
-
+ retoryka + CZEGO -
z gr. rhētorikḗ (téchnē) '(sztuka) wymowy'
W polszczyźnie poprzez łac. rhētorica.