-
używane w sytuacji, gdy mówiący chce zapewnić, że wbrew podejrzeniom rozmówcy nie ma żadnych zastrzeżeń dotyczących tego, o czym wcześniej była mowa
-
CZŁOWIEK JAKO ISTOTA PSYCHICZNA
Ocena i wartościowanie
wola, postawy, nastawienie człowieka wobec świata i życia
-
|
- Przepraszam cię - powiedziałem. - Mięso, które wczoraj kupiłeś, nadawało się tylko do zmielenia.
- Czy ja coś mówię? Świetny kotlet. A że trochę surowy...
źródło: NKJP: Aleksander Minkowski: Szaleństwo Majki Skowron, 1972
|
|
Nie masz się o co wściekać. Po prostu chcę wiedzieć, co za towar kupuję.
- A czy ja coś mówię?
Wydobyła z fiolki maleńką tabletkę i podała mi ją bez słowa. Złamałem proszek, rozgniotłem w palcach i wziąłem na język. Charakterystyczna gorycz upewniła mnie, że żadnego kantu nie ma.
źródło: NKJP: Mirosław Sokołowski: Gady, 2007
|
|
– To był, Witku, starszy człowiek, bardzo schorowany. – Miało być na smutno, ale wyłapała moje spojrzenie i w oczach zamigotały ogniki-diabliki. – No co? Wyszłam za mąż za starszego pana.
– Czy ja coś mówię? – bąknąłem.
źródło: NKJP: Witold Horwath: Seans, 1997
|
-
typ frazy: fraza zdaniowa
ndk
Data ostatniej modyfikacji: 19.04.2016