mruknąć - Wielki słownik języka polskiego PAN

1.

powiedzieć coś niskim, przyciszonym głosem, przez co trudno zrozumieć słowa

CZŁOWIEK W SPOŁECZEŃSTWIE

Język

mówienie

mruknąć niewyraźnie, pod nosem, przez zęby;
mruknąć bez zapału, obojętnie; gniewnie, niechętnie, ponuro; nagle; po chwili, w końcu, wreszcie; znowu; cicho
wzruszyć ramionami i mruknąć

	Mężczyzna kiwnął głową, mruknął coś jakby “aha” i zniknął za kolejnymi drzwiami. źródło: NKJP: Piotr Zaremba: Plama na suficie, 2004
	Tomasz mruknął coś niewyraźnie, żeby uniknąć dalszej dyskusji, ale korpulentna szefowa zastawiła mu drogę niczym lodowa góra „Titanicowi”. źródło: NKJP: Grzegorz Mathea: IV Rzeczpospolita, 2005
	Po chwili myśl chłopca pobiegła gdzie indziej: przypomniał sobie powrót ze Strzemienic, w czasie którego dziadek z początku złowrogo milczał, a potem uspokoiwszy się, mruknął, że lepiej nic babce nie wspominać... źródło: NKJP: Irena Jurgielewiczowa: Ten obcy, 1961
	- Jeden zabity - mruknął ponuro. - Dostał w twarz. źródło: NKJP: Artur Baniewicz: Afrykanka, 2005
	- Co zrobiłaś z Wedą? - przerwał milczenie Niedźwiedź. - Zabiłam go - mruknęła obojętnie. źródło: NKJP: Iwona Surmik: Talizman złotego smoka, 2002

część mowy: czasownik

aspekt: dokonany

Tryb oznajmujący

Czas przyszły

Czas przeszły

	liczba pojedyncza			liczba mnoga
	m	ż	n	mo	-mo
1 os.	mruknąłem +(e)m mruknął	mruknęłam +(e)m mruknęła	mruknęłom +(e)m mruknęło	mruknęliśmy +(e)śmy mruknęli	mruknęłyśmy +(e)śmy mruknęły
2 os.	mruknąłeś +(e)ś mruknął	mruknęłaś +(e)ś mruknęła	mruknęłoś +(e)ś mruknęło	mruknęliście +(e)ście mruknęli	mruknęłyście +(e)ście mruknęły
3 os.	mruknął	mruknęła	mruknęło	mruknęli	mruknęły

bezosobnik: mruknięto

Tryb rozkazujący

	liczba pojedyncza	liczba mnoga
1 os.		mruknijmy
2 os.	mruknij	mruknijcie

Tryb warunkowy

	liczba pojedyncza			liczba mnoga
	m	ż	n	mo	-mo
1 os.	mruknąłbym bym mruknął	mruknęłabym bym mruknęła	mruknęłobym bym mruknęło	mruknęlibyśmy byśmy mruknęli	mruknęłybyśmy byśmy mruknęły
2 os.	mruknąłbyś byś mruknął	mruknęłabyś byś mruknęła	mruknęłobyś byś mruknęło	mruknęlibyście byście mruknęli	mruknęłybyście byście mruknęły
3 os.	mruknąłby by mruknął	mruknęłaby by mruknęła	mruknęłoby by mruknęło	mruknęliby by mruknęli	mruknęłyby by mruknęły

bezosobnik: mruknięto by

bezokolicznik: mruknąć

imiesłów przysłówkowy uprzedni: mruknąwszy

gerundium: mruknięcie

rodzaj gramatyczny: dk

imiesłów przymiotnikowy bierny: mruknięty

Rz_osobowy	+	mruknąć	+	(JAK) + MOWA WPROST
Rz_osobowy	+	mruknąć	+	(JAK) + ŻE + ZDANIE PYTAJNOZALEŻNE
	+	mruknąć	+	(CO)

Zob. mruczeć