ktoś zawraca sobie głowę kimś/czymś - Wielki słownik języka polskiego PAN

ktoś niepotrzebnie kimś się interesuje lub zajmuje się zbędnymi sprawami

CZŁOWIEK JAKO ISTOTA PSYCHICZNA

Relacje międzyludzkie

określenia relacji międzyludzkich

CZŁOWIEK JAKO ISTOTA PSYCHICZNA

Ocena i wartościowanie

wola, postawy, nastawienie człowieka wobec świata i życia

To nie była właściwa chwila, żeby zawracać sobie głowę dziewczynami albo kobietami. Dopóki trwała wojna, dziewczyny mogły tylko przeszkadzać, chyba, że spotkałby jakąś wyjątkowo dzielną, odważną, która sama też chciałaby walczyć.

źródło: NKJP: Andrzej Anonimus: Nie nadaje się, przecież to jeszcze szczeniak, 1999

Po co miałbym kupować za granicą, zawracać sobie głowę przemytem, cłami, podatkami?

źródło: NKJP: Wojciech Jagielski: Wieże z kamienia, 2004

[...] zawracała sobie głowę jakimiś mrzonkami o karierze adwokackiej, zamiast siedzieć w Lechicach, wziąć jak przystało ślub i chować dzieci.

źródło: NKJP: Maria Nurowska: Panny i wdowy: piołun, 1993

Odmiana

typ frazy: fraza czasownikowa

ndk, npch; odmienny: zawracać