wytępić - Wielki słownik języka polskiego PAN

1.

zmniejszyć liczbę niepożądanych roślin lub zwierząt, niszcząc je

CZŁOWIEK I PRZYRODA

Świat zwierząt

hodowla i opieka nad zwierzętami; człowiek wobec zwierząt

CZŁOWIEK I PRZYRODA

Świat roślin

ogrodnictwo i dbałość o rośliny

	Aby wytępić robactwo, rodzice dokonywali najprzeróżniejszych zabiegów i korzystali z najdziwniejszych recept. źródło: NKJP: Jolanta Wachowicz-Makowska: Panienka w PRL-u, 2007
	Walka mieszczuchów ze szczurami jest odwieczna, ale nie przynosi rezultatów. Podejmowano też u nas próby wytępienia wolno żyjących lisów, czyniących szkody w ogrodach zoologicznych. źródło: NKJP: Puszcza miejska, Dziennik Polski - Magazyn, 2002-11-15
	Ja wiem, ładny jest ten kawałek nad rzeką. Jakby jeszcze te pokrzywy wytępić. źródło: NKJP: A.Tumialis: Humor i ojczyzna: Kiedy pan orze, doktorze?, Tygodnik Ciechanowski, 2003-08-12
	Ostatnie dzikie zwierzęta byłyby już dawno wytępione, gdyby myśliwi nie płacili za szkody, które one wyrządzają i gdyby w zimie ich nie dokarmiali. źródło: NKJP: Sprawozdanie stenograficzne z obrad Sejmu RP z dnia 11.10.1995

część mowy: czasownik

aspekt: dokonany

Tryb oznajmujący

Czas przyszły

Czas przeszły

	liczba pojedyncza			liczba mnoga
	m	ż	n	mo	-mo
1 os.	wytępiłem +(e)m wytępił	wytępiłam +(e)m wytępiła	wytępiłom +(e)m wytępiło	wytępiliśmy +(e)śmy wytępili	wytępiłyśmy +(e)śmy wytępiły
2 os.	wytępiłeś +(e)ś wytępił	wytępiłaś +(e)ś wytępiła	wytępiłoś +(e)ś wytępiło	wytępiliście +(e)ście wytępili	wytępiłyście +(e)ście wytępiły
3 os.	wytępił	wytępiła	wytępiło	wytępili	wytępiły

bezosobnik: wytępiono

Tryb rozkazujący

	liczba pojedyncza	liczba mnoga
1 os.		wytępmy
2 os.	wytęp	wytępcie

Tryb warunkowy

	liczba pojedyncza			liczba mnoga
	m	ż	n	mo	-mo
1 os.	wytępiłbym bym wytępił	wytępiłabym bym wytępiła	wytępiłobym bym wytępiło	wytępilibyśmy byśmy wytępili	wytępiłybyśmy byśmy wytępiły
2 os.	wytępiłbyś byś wytępił	wytępiłabyś byś wytępiła	wytępiłobyś byś wytępiło	wytępilibyście byście wytępili	wytępiłybyście byście wytępiły
3 os.	wytępiłby by wytępił	wytępiłaby by wytępiła	wytępiłoby by wytępiło	wytępiliby by wytępili	wytępiłyby by wytępiły

bezosobnik: wytępiono by

bezokolicznik: wytępić

imiesłów przysłówkowy uprzedni: wytępiwszy

gerundium: wytępienie

rodzaj gramatyczny: dk

imiesłów przymiotnikowy bierny: wytępiony

odpowiednik aspektowy: tępić

+

wytępić

+

CO

Zob. tępić