wytępić - Wielki słownik języka polskiego PAN

2.

zwalczyć negatywne zjawisko lub negatywną cechę

CZŁOWIEK JAKO ISTOTA PSYCHICZNA

Działalność intelektualna człowieka

nazwy działań intelektualnych człowieka

	Chcemy wyposażyć cię w mądry sceptycyzm, wytępić ufność cielęcia. źródło: NKJP: Tadeusz Zimecki: Ja, Franek..., 2001
	Wraz z chrześcijańskim wymogiem pochówku na poświęconej ziemi musiały się pojawić przykościelne cmentarze, ale trochę czasu minęło, nim Kościół wytępił pogański zwyczaj grzebania zmarłych in silvis et in campis. źródło: NKJP: Andrzej Chwalba (red.): Obyczaje w Polsce: od średniowiecza do czasów współczesnych: praca zbiorowa, 2004
	Pogaństwo do szczętu wytępiono. Wszystkie dzieci były ochrzczone, wszystkie stadła złączone na amen. źródło: NKJP: Igor Newerly: Pamiątka z Celulozy, 1952
	Polska jest dzisiaj krajem, który Mógłby stanowić wzór kultury. Ale kultury nam nie staje, By złe wytępić obyczaje. źródło: NKJP: Jan Brzechwa: Miejsce dla kpiarza: satyry i humoreski, 1966

część mowy: czasownik

aspekt: dokonany

Tryb oznajmujący

Czas przyszły

Czas przeszły

	liczba pojedyncza			liczba mnoga
	m	ż	n	mo	-mo
1 os.	wytępiłem +(e)m wytępił	wytępiłam +(e)m wytępiła	wytępiłom +(e)m wytępiło	wytępiliśmy +(e)śmy wytępili	wytępiłyśmy +(e)śmy wytępiły
2 os.	wytępiłeś +(e)ś wytępił	wytępiłaś +(e)ś wytępiła	wytępiłoś +(e)ś wytępiło	wytępiliście +(e)ście wytępili	wytępiłyście +(e)ście wytępiły
3 os.	wytępił	wytępiła	wytępiło	wytępili	wytępiły

bezosobnik: wytępiono

Tryb rozkazujący

	liczba pojedyncza	liczba mnoga
1 os.		wytępmy
2 os.	wytęp	wytępcie

Tryb warunkowy

	liczba pojedyncza			liczba mnoga
	m	ż	n	mo	-mo
1 os.	wytępiłbym bym wytępił	wytępiłabym bym wytępiła	wytępiłobym bym wytępiło	wytępilibyśmy byśmy wytępili	wytępiłybyśmy byśmy wytępiły
2 os.	wytępiłbyś byś wytępił	wytępiłabyś byś wytępiła	wytępiłobyś byś wytępiło	wytępilibyście byście wytępili	wytępiłybyście byście wytępiły
3 os.	wytępiłby by wytępił	wytępiłaby by wytępiła	wytępiłoby by wytępiło	wytępiliby by wytępili	wytępiłyby by wytępiły

bezosobnik: wytępiono by

bezokolicznik: wytępić

imiesłów przysłówkowy uprzedni: wytępiwszy

gerundium: wytępienie

rodzaj gramatyczny: dk

imiesłów przymiotnikowy bierny: wytępiony

odpowiednik aspektowy: tępić

Rz_osobowy

+

wytępić

+

CO

Zob. tępić