kroczyć - Wielki słownik języka polskiego PAN

2.

książk. starać się coś uzyskać lub osiągnąć wytyczony cel

CZŁOWIEK JAKO ISTOTA PSYCHICZNA

Działalność intelektualna człowieka

nazwy działań intelektualnych człowieka

	Strukturalne reformy, dzięki którym można by szybciej kroczyć do dobrobytu, to nie tylko prywatyzacja. źródło: NKJP: Agnieszka Wróblewska, Dobrobyt pod choinkę, Gazeta Wyborcza, 1997-01-06
	Kiedyś [Polska] kroczyła do socjalizmu, później kroczyliśmy do NATO, niedawno kroczyliśmy do Europy, by obecnie kroczyć do Unii Europejskiej. źródło: NKJP: Andrzej Klimm: Napięcie rośnie, Lokalna, 2002-03-16
	„Wróć” to także relacja z kroczenia do zwycięstwa, do poradzenia sobie z chorobą. źródło: NKJP: Wiesława Maria Korczyńska: Wróć..., 2001
	Gospodarze pewnie kroczą ku awansowi, odnosząc kolejne zwycięstwo. źródło: NKJP: (MOL): Klasa C, Rzeszów, Dziennik Polski, 2003-05-18

część mowy: czasownik

aspekt: niedokonany

Tryb oznajmujący

Czas teraźniejszy

Czas przeszły

	liczba pojedyncza			liczba mnoga
	m	ż	n	mo	-mo
1 os.	kroczyłem +(e)m kroczył	kroczyłam +(e)m kroczyła	kroczyłom +(e)m kroczyło	kroczyliśmy +(e)śmy kroczyli	kroczyłyśmy +(e)śmy kroczyły
2 os.	kroczyłeś +(e)ś kroczył	kroczyłaś +(e)ś kroczyła	kroczyłoś +(e)ś kroczyło	kroczyliście +(e)ście kroczyli	kroczyłyście +(e)ście kroczyły
3 os.	kroczył	kroczyła	kroczyło	kroczyli	kroczyły

bezosobnik: kroczono

Czas przyszły

	liczba pojedyncza			liczba mnoga
	m	ż	n	mo	-mo
1 os.	będę kroczył będę kroczyć	będę kroczyła będę kroczyć	będę kroczyło będę kroczyć	będziemy kroczyli będziemy kroczyć	będziemy kroczyły będziemy kroczyć
2 os.	będziesz kroczył będziesz kroczyć	będziesz kroczyła będziesz kroczyć	będziesz kroczyło będziesz kroczyć	będziecie kroczyli będziecie kroczyć	będziecie kroczyły będziecie kroczyć
3 os.	będzie kroczył będzie kroczyć	będzie kroczyła będzie kroczyć	będzie kroczyło będzie kroczyć	będą kroczyli będą kroczyć	będą kroczyły będą kroczyć

Tryb rozkazujący

	liczba pojedyncza	liczba mnoga
1 os.		kroczmy
2 os.	krocz	kroczcie

Tryb warunkowy

	liczba pojedyncza			liczba mnoga
	m	ż	n	mo	-mo
1 os.	kroczyłbym bym kroczył	kroczyłabym bym kroczyła	kroczyłobym bym kroczyło	kroczylibyśmy byśmy kroczyli	kroczyłybyśmy byśmy kroczyły
2 os.	kroczyłbyś byś kroczył	kroczyłabyś byś kroczyła	kroczyłobyś byś kroczyło	kroczylibyście byście kroczyli	kroczyłybyście byście kroczyły
3 os.	kroczyłby by kroczył	kroczyłaby by kroczyła	kroczyłoby by kroczyło	kroczyliby by kroczyli	kroczyłyby by kroczyły

bezosobnik: kroczono by

bezokolicznik: kroczyć

imiesłów przysłówkowy współczesny: krocząc

gerundium: kroczenie

imiesłów przymiotnikowy czynny: kroczący

Rz_osobowy

+

kroczyć

+

do CZEGO | ku CZEMU

psł. *kročiti 'robić krok, stąpać'

Od: psł. *krokъ (zob. krok)