bezsilny - Wielki słownik języka polskiego PAN

1.a

niemający możliwości lub siły, żeby wpłynąć na jakąś sytuację albo osobę

[bessilny] lub pot. [beśsilny]

CZŁOWIEK JAKO ISTOTA PSYCHICZNA

Ocena i wartościowanie

wola, postawy, nastawienie człowieka wobec świata i życia

bezsilny człowiek, starzec, świadek; bezsilna istota, kobieta, opozycja, władza; bezsilne prawo
bezsilny w obliczu czegoś
bezsilny wobec alkoholu, wobec choroby, wobec czyjejś decyzji, wobec dyktatu, wobec kryzysu, wobec potęgi czegoś, wobec przemocy, wobec zła; wobec ludzi, wobec złodziei
bezbronny i bezsilny, bezradny i bezsilny, samotny i bezsilny
ktoś czuje się, jest, staje się, wydaje się bezsilny; coś okazuje się bezsilne
całkiem, całkowicie, zupełnie bezsilny

	W rzeczywistości bałam się zobaczyć jej cierpienie. Z pełnej wigoru i życia staruszki stała się nagle bezradnym i bezsilnym człowiekiem. źródło: NKJP: Anna Czajkowska, Irena Złotkowska: Czas rozstania, 2005
	Dzięki takiej wizji świata człowiek nie musiał już czuć się bezsilny wobec przyrody. Bo mógł próbować wpłynąć na przebieg tej gry kosmicznej za pośrednictwem zabiegów magicznych i obrzędów religijnych. źródło: NKJP: Wiktor Osiatyński: Zrozumieć świat: rozmowy z uczonymi 25 lat później, 2009
	Już wkrótce historia miała pokazać, do jakich szaleństw i zbrodni doprowadzi on [nacjonalizm] właśnie w Niemczech i jak bardzo bezsilna okaże się tu cała tradycja i kultura Zachodu. źródło: NKJP: Jerzy Surdykowski: Duch Rzeczypospolitej, 1989
	Pacyfizm bywa potęgą, gdy godzi w demokratyczne rządy, w spotkaniu z agresywnym militaryzmem jest całkowicie bezsilny. źródło: NKJP: Dlaczego nie dojechaliśmy do Sarajewa, Gazeta Wyborcza, 1993-08-14
	Amerykańskie samoloty krążyły nad nimi jak sępy nad swoją ofiarą, czekając, aż wycieńczona i bezsilna stanie się łatwym łupem. źródło: NKJP: Wojciech Jagielski: Modlitwa o deszcz, 2000

część mowy: przymiotnik

Stopień równy

	+	bezsilny	+	wobec CZEGO
szyk: neutralny

Od: bez siły (zob. bez II, siła)