ktoś roztacza pawi ogon

Większość artykułów [...] wydałem później w postaci zbioru esejów, znacznie poszerzonych i zaopatrywanych zazwyczaj w sporą liczbę przypisów. Oczywiście nie tak obszernych, aby właściwy tekst, jak to bywało u niektórych, zwłaszcza niemieckich historyków, biegł wąską strugą nad całą masą odsyłaczy, w których autor roztacza pawi ogon swojej erudycji.

źródło: NKJP: Janusz Tazbir: Długi romans z muzą Klio, 2007

Malarz unieszczęśliwia żonę i to jest okej, bo ma talent malarski? Talent, talent! To jeszcze nie talent wmawiać ludziom, że czarne jest czarne,
a białe jest bia... białe jest czarne, przerywać ludziom w pół słowa, roztaczać pawi ogon, pleść, co ślina na język przyniesie, aż dostaniesz kręćka [...].

źródło: NKJP: Jacek Dehnel: Balzakiana, 2008

- Te męskie pozy, konieczność posiadania przewagi, ba, więcej, wiara, że tę przewagę posiadają. To jest dopiero zabawa. - Ale czemu pan się tak bardzo śmieje? Pan też należy do tego świata? - Naturalnie. Brałem udział w tym biegu i w tym całym puszeniu się, roztaczaniu pawiego ogona. - Nawet miał pan w tym pewne sukcesy.

źródło: NKJP: Katarzyna Janowska: Jestem igraszką losu, Polityka, 2001-06-30

Tymczasem program „Piaf” można by z powodzeniem zatytułować „Paw”, bo wykonawczyni, Madelaine Lienhard, przez dwie godziny roztacza pawi ogon wdzięków aktorskich, do końca nie mogąc się zdecydować, kim jest: Edith Piaf czy sobą, i gdzie jest: na estradzie czy na scenie. Śpiewa na stojąco, na siedząco, na leżąco, na drabinie, na huśtawce, w kaftanie bezpieczeństwa [...].

źródło: NKJP: Łukasz Heyman: Paw, Gazeta Wyborcza, 1992-03-23