-
1.
dawać się słyszeć -
CZŁOWIEK JAKO ISTOTA FIZYCZNA
Budowa i funkcjonowanie ciała ludzkiego
zmysły
KATEGORIE FIZYCZNE
Cechy i właściwości materii
dźwięki -
- słychać dzwonek, dźwięk, echo, głosy, gwizd, huk, jęki, krzyki, muzykę, narzekania, odgłosy, pisk, płacz, pukanie, szepty, szum, śmiech, śpiew, tętent, trzask, trzaśnięcie (drzwiami), tupot, warkot, wołanie, wrzask, wystrzały
- w ciszy, w słuchawce słychać coś
- dobrze, słabo, źle słychać; w oddali; wszędzie, zewsząd słychać coś
-
Za murem, niedaleko, zagwizdała lokomotywa, a potem słychać było dudnienie pociągu.
źródło: NKJP: Andrzej Szczypiorski: Początek, 1990
- Kłócicie się? - zapytał. - Słychać was na całym osiedlu.
źródło: NKJP: Leon Pawlik: Ankara, 1998
Telefon. Stąd nie słychać, że u niej dzwoni.
źródło: NKJP: Mariusz Kaszyński: Rytuał, 2008
Sprzed lat pamiętam jedno takie przyjęcie. [...] wielki stół na środku zawalony jedzeniem, butelkami, ryczące radio, że nie słychać, co mówi sąsiad, a tłok - że nie sposób głowy obrócić.
źródło: NKJP: Kira Gałczyńska: Nie wrócę tu nigdy, czyli Pożegnanie z Mazurami, 1998
Przełknąłem ślinę i modliłem się, żeby nie było słychać, jak mi burczy w brzuchu.
źródło: NKJP: Dariusz Rekosz: Czarny Maciek i wenecki starodruk, 2010
-
część mowy: czasownik
Tryb oznajmujący
Czas teraźniejszy
słychać
Czas przeszły
było słychać
Tryb rozkazujący
niech będzie słychać
Tryb warunkowy
Czas teraźniejszy
słychać by
Czas przeszły
byłoby słychać
bezokolicznik: być słychać
-
Ø + słychać + KOGO/COØ + słychać + że ZDANIE | jak ZDANIE | ZDANIE PYTAJNOZALEŻNEØ + słychać + JAK -
płn. psł. *slychati, *slyšǫ
Czasownik wtórny w stosunku do psł. *slyšati ‘odbierać wrażenia słuchowe, nie być głuchym, pojmować coś, dowiadywać się o czymś za pomocą słuchu’
Por. słyszeć.