-
1.
nienależący do osoby, o której mowa, tylko do kogoś innego -
CZŁOWIEK W SPOŁECZEŃSTWIE
Finanse
własność -
hiperonimy: czyjś
-
- cudzy dom, samochód; cudza książka, własność; cudze mienie, mieszkanie;
- cudzy lub własny
-
Do późnej starości prała cudzą bieliznę i szorowała cudze podłogi, choć reumatyzm skręcał jej ręce, plecy i nogi.
źródło: NKJP: Henryk Grynberg tytuł Życie ideologiczne, osobiste, codzienne i artystyczne, 1998
[...] dla dziecka przywłaszczenie cudzej własności nie jest czymś złym i prawie nigdy nie kojarzy się mu z przestępstwem.
źródło: NKJP: Romuald Piela: Ukradli dwa bataliony, Słowo Polskie Gazeta Wrocławska, 2007-08-11
-
część mowy: przymiotnik
Stopień równy
liczba pojedyncza m1 m2 m3 n1, n2 ż M. cudzy
cudzy
cudzy
cudze
cudza
D. cudzego
cudzego
cudzego
cudzego
cudzej
C. cudzemu
cudzemu
cudzemu
cudzemu
cudzej
B. cudzego
cudzego
cudzy
cudze
cudzą
N. cudzym
cudzym
cudzym
cudzym
cudzą
Ms. cudzym
cudzym
cudzym
cudzym
cudzej
W. cudzy
cudzy
cudzy
cudze
cudza
liczba mnoga p1 m1 ndepr m1 depr pozostałe M. cudzy
cudzy
cudze
cudze
D. cudzych
cudzych
cudzych
cudzych
C. cudzym
cudzym
cudzym
cudzym
B. cudzych
cudzych
cudzych
cudze
N. cudzymi
cudzymi
cudzymi
cudzymi
Ms. cudzych
cudzych
cudzych
cudzych
W. cudzy
cudzy
cudze
cudze
-
psł. *ťuďь