skręcić - Wielki słownik języka polskiego PAN

8.

pot. spowodować silne, niemiłe uczucie u kogoś

CZŁOWIEK JAKO ISTOTA PSYCHICZNA

Stany psychiczne człowieka

zachowania emocjonalne

	To było... fascynujące. Aż mnie skręciło z zazdrości. źródło: NKJP: Ewa Siarkiewicz: Kuźnia na rozdrożu, 2008
	Nawet zmyśliłem wtedy pewną historię związaną z piosenkarką, żeby kolegów z klasy skręciło z zazdrości. źródło: NKJP: Tomasz Raczek: Pies na telewizję, 1999
	Na salę wkroczył najsłynniejszy na świecie promotor bokserski, czarnoskóry bogacz Don King z tą swoją naelektryzowaną fryzurą i wypalił od progu: – Jestem Polakiem! Gołotę o mało nie skręciło ze śmiechu. źródło: NKJP: Bartłomiej Czekański: King jest Polakiem, Słowo Polskie Gazeta Wrocławska, 2004-03-03
	Poczuła ukłucie w żołądku, jakby skręcił ją ogromny, niespodziewany głód. źródło: NKJP: Agnieszka Kozak; Aneta Pietrzak:W poszukiwaniu siebie bajki terapeutyczne dla dorosłych, 2009
	Nowy atak boleści skręcił mu kiszki [...]. źródło: NKJP: Iwona Surmik: Talizman złotego smoka, 2002

część mowy: czasownik

aspekt: dokonany

Tryb oznajmujący

Czas przyszły

	liczba pojedyncza			liczba mnoga
3 os.	skręci			skręcą

Czas przeszły

	liczba pojedyncza			liczba mnoga
	m	ż	n	mo	-mo
3 os.	skręcił	skręciła	skręciło	skręcili	skręciły

Tryb warunkowy

	liczba pojedyncza			liczba mnoga
	m	ż	n	mo	-mo
3 os.	skręciłby by skręcił	skręciłaby by skręciła	skręciłoby by skręciło	skręciliby by skręcili	skręciłyby by skręciły

bezokolicznik: skręcić

gerundium: skręcenie

rodzaj gramatyczny: dk

imiesłów przymiotnikowy bierny: skręcony

odpowiednik aspektowy: skręcać