skojarzyć się - Wielki słownik języka polskiego PAN

1.

powstać w czyjejś świadomości jako związek między jedną osobą lub rzeczą a drugą w taki sposób, że myśl o jednej nasunęła myśl o drugiej

CZŁOWIEK JAKO ISTOTA PSYCHICZNA

Działalność intelektualna człowieka

nazwy działań intelektualnych człowieka

jakaś nazwa skojarzyła się; jakieś nazwisko, słowo skojarzyło się komuś z kimś/czymś
skojarzyć się w pamięci, w świadomości, w umyśle, w wyobraźni
skojarzyć się natychmiast
móc skojarzyć się

	Wyglądał jak nieco przyczerniony hiszpański hidalgo, a mnie natychmiast skojarzył się z Zorro, jednym z moich ulubionych bohaterów. źródło: NKJP: Ryszard Sługocki: Na przekór i na bakier, 2008
	Kazał jej wyciągnąć kartę, był to król pik; Rioletto wydał się zaskoczony, a Dance król pik skojarzył się natychmiast z Reilem. źródło: NKJP: Andrzej Zbych (Andrzej Szypulski, Zbigniew Safjan): Stawka większa niż życie, 1967
	Nie ulega wątpliwości, że słowo „spłukane” [...] mogło skojarzyć się w świadomości Norwida z określeniem brzmiącym bardzo podobnie: „spłakane”. źródło: NKJP: Zbigniew Lisowski: Poznawanie poezji: interpretacje, 2008
	Odwiedziliśmy Plakę, a następnie Spetsai. - Ten port skojarzył się nam z polskim Sopotem. źródło: NKJP: (cat): Dwa tygodnie na Morzu Śródziemnym, NTN Żuławy, 2000-02-04

część mowy: czasownik

aspekt: dokonany

Tryb oznajmujący

Czas przyszły

Czas przeszły

	liczba pojedyncza			liczba mnoga
	m	ż	n	mo	-mo
1 os.	skojarzyłem się +(e)m się skojarzył	skojarzyłam się +(e)m się skojarzyła	skojarzyłom się +(e)m się skojarzyło	skojarzyliśmy się +(e)śmy się skojarzyli	skojarzyłyśmy się +(e)śmy się skojarzyły
2 os.	skojarzyłeś się +(e)ś się skojarzył	skojarzyłaś się +(e)ś się skojarzyła	skojarzyłoś się +(e)ś się skojarzyło	skojarzyliście się +(e)ście się skojarzyli	skojarzyłyście się +(e)ście się skojarzyły
3 os.	skojarzył się	skojarzyła się	skojarzyło się	skojarzyli się	skojarzyły się

bezosobnik: skojarzono się

Tryb rozkazujący

	liczba pojedyncza	liczba mnoga
1 os.		skojarzmy się
2 os.	skojarz się	skojarzcie się

Tryb warunkowy

	liczba pojedyncza			liczba mnoga
	m	ż	n	mo	-mo
1 os.	skojarzyłbym się bym się skojarzył	skojarzyłabym się bym się skojarzyła	skojarzyłobym się bym się skojarzyło	skojarzylibyśmy się byśmy się skojarzyli	skojarzyłybyśmy się byśmy się skojarzyły
2 os.	skojarzyłbyś się byś się skojarzył	skojarzyłabyś się byś się skojarzyła	skojarzyłobyś się byś się skojarzyło	skojarzylibyście się byście się skojarzyli	skojarzyłybyście się byście się skojarzyły
3 os.	skojarzyłby się by się skojarzył	skojarzyłaby się by się skojarzyła	skojarzyłoby się by się skojarzyło	skojarzyliby się by się skojarzyli	skojarzyłyby się by się skojarzyły

bezosobnik: skojarzono by się

bezokolicznik: skojarzyć się

imiesłów przysłówkowy uprzedni: skojarzywszy się

gerundium: skojarzenie się

odpowiednik aspektowy: kojarzyć się

+

skojarzyć się

+

(KOMU) + z KIM/CZYM

Zob. kojarzyć