udowodnić - Wielki słownik języka polskiego PAN

wykazać prawdziwość czegoś za pomocą argumentów lub postępowania

CZŁOWIEK JAKO ISTOTA PSYCHICZNA

Działalność intelektualna człowieka

nazwy działań intelektualnych człowieka

adwokat, reżyser, sąd udowodnił; śledztwo udowodniło; naukowcy udowodnili; badania, wybory udowodniły
udowodnić czytelnikowi, oskarżonemu, sobie
udowodnić fałszerstwo, kłamstwo, lojalność, ojcostwo, przestępstwo, swoją przydatność, swoje pokrewieństwo z kimś, swoje racje, tezę, winę, zbrodnię, zdradę
udowodnić swoją pracą, swoim życiem, zachowaniem
udowodnić na przykładzie
udowodnić przed komisją, przed sądem
udowodnić czarno na białym, niezbicie; matematycznie, naukowo; trudno, łatwo
być w stanie, (nie) potrafić, próbować, starać się, umieć; można, trzeba udowodnić

	Sąd nie potrafił udowodnić im winy, ale życie samo wymierzyło karę. źródło: NKJP: Tomasz Konatkowski: Wilcza wyspa, 2006
	Napisać drugi tom cyklu, który dorówna bardzo udanemu pierwszemu, z pewnością nie jest łatwo. Marina i Siergiej Diaczenkowie udowodnili „Szramą”, że potrafią sprostać takiemu wyzwaniu. źródło: NKJP: Marcin Mroziuk: Przypowieść o wyjątkowo tchórzliwym bohaterze, Esensja, 2009-07-02
	Jak miała udowodnić, że nie jest Niemką? Nie miała żadnych dokumentów, nie znała też języka. źródło: NKJP: Paweł Huelle: Opowieści chłodnego morza, 2008
	Wreszcie miał zajęcie, mógł udowodnić, ile potrafi. źródło: NKJP: Iwona Surmik: Ostatni smok, 2005
	Teza była do udowodnienia jedynie na drodze eksperymentalnej. źródło: NKJP: Jacek Dukaj: W kraju niewiernych, 2000

część mowy: czasownik

aspekt: dokonany

Tryb oznajmujący

Czas przyszły

Czas przeszły

	liczba pojedyncza			liczba mnoga
	m	ż	n	mo	-mo
1 os.	udowodniłem +(e)m udowodnił	udowodniłam +(e)m udowodniła	udowodniłom +(e)m udowodniło	udowodniliśmy +(e)śmy udowodnili	udowodniłyśmy +(e)śmy udowodniły
2 os.	udowodniłeś +(e)ś udowodnił	udowodniłaś +(e)ś udowodniła	udowodniłoś +(e)ś udowodniło	udowodniliście +(e)ście udowodnili	udowodniłyście +(e)ście udowodniły
3 os.	udowodnił	udowodniła	udowodniło	udowodnili	udowodniły

bezosobnik: udowodniono

Tryb rozkazujący

	liczba pojedyncza	liczba mnoga
1 os.		udowodnijmy
2 os.	udowodnij	udowodnijcie

Tryb warunkowy

	liczba pojedyncza			liczba mnoga
	m	ż	n	mo	-mo
1 os.	udowodniłbym bym udowodnił	udowodniłabym bym udowodniła	udowodniłobym bym udowodniło	udowodnilibyśmy byśmy udowodnili	udowodniłybyśmy byśmy udowodniły
2 os.	udowodniłbyś byś udowodnił	udowodniłabyś byś udowodniła	udowodniłobyś byś udowodniło	udowodnilibyście byście udowodnili	udowodniłybyście byście udowodniły
3 os.	udowodniłby by udowodnił	udowodniłaby by udowodniła	udowodniłoby by udowodniło	udowodniliby by udowodnili	udowodniłyby by udowodniły

bezosobnik: udowodniono by

bezokolicznik: udowodnić

imiesłów przysłówkowy uprzedni: udowodniwszy

gerundium: udowodnienie

rodzaj gramatyczny: dk

imiesłów przymiotnikowy bierny: udowodniony

odpowiednik aspektowy: udowadniać

	+	udowodnić	+	(KOMU) + CO
	+	udowodnić	+	(KOMU) + że ZDANIE \| ZDANIE PYTAJNOZALEŻNE

Zob. wodzić, wieść II