-
1.
podstępne zachowanie pozwalające osiągnąć coś dzięki cudzej naiwności, niewiedzy bądź zbyt małej czujności -
CZŁOWIEK JAKO ISTOTA PSYCHICZNA
Relacje międzyludzkie
określenia relacji międzyludzkich
CZŁOWIEK W SPOŁECZEŃSTWIE
Zasady współżycia społecznego
zachowania i wyrażenia nieakceptowane społecznie -
- stara; chytra, podła, podstępna; tania; retoryczna, słowna sztuczka; babskie, niewieście sztuczki
- nabrać się na sztuczkę
-
Powiadają też, iż gładka niewiasta z najgorszego głupca potrafi zrobić mędrca i największego mędrca, od czego strzeżcie nas, bogowie, uczyni głupcem. Nic dziwnego więc, że nadęty zarozumialec dał się nabrać na naszą sztuczkę [...].
źródło: NKJP: Witold Jabłoński, Uczeń czarnoksiężnika, 2003
Izaura usłyszała szuranie, a za moment chrapliwy głos ojca. - Córcia? Postanowiła zastosować starą sztuczkę, podpatrzoną u doktora Kłosa w chwilach, kiedy nie chciało mu się z nikim gadać. - Halo, tatuś? Strasznie słabo cię słyszę. Tato... Ta... to... nie słyszę cię... Coś przerywa...
źródło: NKJP: Zbigniew Górniak: Siostra i byk, 2009
- Czy ja wyglądam na człowieka naiwnego, żeby próbować ze mną takich tanich sztuczek? Nie interesuje mnie, co się z panem stanie, jeżeli nie będzie pan szczerze i otwarcie współpracował.
źródło: NKJP: Jacek Rębacz: Zakopane: sezon na samobójców, 2006
-
część mowy: rzeczownik
rodzaj gramatyczny: ż
liczba pojedyncza liczba mnoga M. sztuczka
sztuczki
D. sztuczki
sztuczek
C. sztuczce
sztuczkom
B. sztuczkę
sztuczki
N. sztuczką
sztuczkami
Ms. sztuczce
sztuczkach
W. sztuczko
sztuczki
-
Od: sztuka