udowadniać - Wielki słownik języka polskiego PAN

wykazywać prawdziwość czegoś za pomocą argumentów lub postępowania

CZŁOWIEK JAKO ISTOTA PSYCHICZNA

Działalność intelektualna człowieka

nazwy działań intelektualnych człowieka

adwokat, reżyser, sąd udowadnia; badania, naukowcy udowadniają
udowadniać czytelnikowi, oskarżonemu, sobie
udowadniać fałszerstwo, kłamstwo, lojalność, ojcostwo, pokrewieństwo, przestępstwo, swoją przydatność, swoje racje, tezę, winę, swoją wyższość, zbrodnię, zdradę
udowadniać swoją pracą, swoim życiem, zachowaniem
udowadniać na przykładzie
udowadniać przed komisją, przed sądem
udowadniać czarno na białym, niezbicie; naukowo; ciągle, kolejny raz, nieustannie, wielokrotnie
próbować, starać się, umieć, zamierzać; można, trzeba udowadniać

	[...] nauka często udowadnia prawdy przez lata całe wyśmiewane i uważane za bajdy. źródło: NKJP: Marta Tomaszewska: Podróż do krainy om. Opowieść hipotetyczna, 1974
	Ich postawa udowadnia nam, że wcale nie jesteśmy tacy wartościowi, jak sobie wyobrażamy. źródło: NKJP: Iwona D. Bartczak: General Motors a honor Polaków, Tygodnik Powszechny, 1994, nr 46
	[...] każdą kolejną rolą filmową udowadnia, że drzemie w nim olbrzymi potencjał. źródło: NKJP: Sebastian Chosiński: East Side Story: Gdzie ludzie ufni i prostoduszni…, Esensja, 2008, nr 8
	Wiedział […], że teraz sekretarz weźmie kredę w rękę i na tablicy będzie krzywymi, niezdarnymi liczbami udowadniał, ile korzyści przyniosłoby chłopom z Wilczkowa założenie spółdzielni. źródło: NKJP: Edmund Niziurski: Księga urwisów, 1954
	Prezes zarządu […] twierdzi, że sytuacja finansowa firmy jest zadowalająca. - Nasze początki były trudne. Wciąż pokutuje twierdzenie, że Expo to bankrut. Tymczasem - udowadnia prezes - spłaciliśmy już wszystkie długi. źródło: NKJP: RM: WTCG na giełdę, Wieczór Trójmiasta, 2011

część mowy: czasownik

aspekt: niedokonany

Tryb oznajmujący

Czas teraźniejszy

Czas przeszły

	liczba pojedyncza			liczba mnoga
	m	ż	n	mo	-mo
1 os.	udowadniałem +(e)m udowadniał	udowadniałam +(e)m udowadniała	udowadniałom +(e)m udowadniało	udowadnialiśmy +(e)śmy udowadniali	udowadniałyśmy +(e)śmy udowadniały
2 os.	udowadniałeś +(e)ś udowadniał	udowadniałaś +(e)ś udowadniała	udowadniałoś +(e)ś udowadniało	udowadnialiście +(e)ście udowadniali	udowadniałyście +(e)ście udowadniały
3 os.	udowadniał	udowadniała	udowadniało	udowadniali	udowadniały

bezosobnik: udowadniano

Czas przyszły

	liczba pojedyncza			liczba mnoga
	m	ż	n	mo	-mo
1 os.	będę udowadniał będę udowadniać	będę udowadniała będę udowadniać	będę udowadniało będę udowadniać	będziemy udowadniali będziemy udowadniać	będziemy udowadniały będziemy udowadniać
2 os.	będziesz udowadniał będziesz udowadniać	będziesz udowadniała będziesz udowadniać	będziesz udowadniało będziesz udowadniać	będziecie udowadniali będziecie udowadniać	będziecie udowadniały będziecie udowadniać
3 os.	będzie udowadniał będzie udowadniać	będzie udowadniała będzie udowadniać	będzie udowadniało będzie udowadniać	będą udowadniali będą udowadniać	będą udowadniały będą udowadniać

Tryb rozkazujący

	liczba pojedyncza	liczba mnoga
1 os.		udowadniajmy
2 os.	udowadniaj	udowadniajcie

Tryb warunkowy

	liczba pojedyncza			liczba mnoga
	m	ż	n	mo	-mo
1 os.	udowadniałbym bym udowadniał	udowadniałabym bym udowadniała	udowadniałobym bym udowadniało	udowadnialibyśmy byśmy udowadniali	udowadniałybyśmy byśmy udowadniały
2 os.	udowadniałbyś byś udowadniał	udowadniałabyś byś udowadniała	udowadniałobyś byś udowadniało	udowadnialibyście byście udowadniali	udowadniałybyście byście udowadniały
3 os.	udowadniałby by udowadniał	udowadniałaby by udowadniała	udowadniałoby by udowadniało	udowadnialiby by udowadniali	udowadniałyby by udowadniały

bezosobnik: udowadniano by

bezokolicznik: udowadniać

imiesłów przysłówkowy współczesny: udowadniając

gerundium: udowadnianie

rodzaj gramatyczny: ndk

imiesłów przymiotnikowy czynny: udowadniający

imiesłów przymiotnikowy bierny: udowadniany

odpowiednik aspektowy: udowodnić

+	udowadniać	+	(KOMU) + CO
+	udowadniać	+	(KOMU) + że ZDANIE \| ZDANIE PYTAJNOZALEŻNE
+	udowadniać	+	MOWA WPROST

Zob. wodzić , wieść II