-
2.
zlekceważywszy czyjeś uczucia, sprawić komuś przykrość -
CZŁOWIEK JAKO ISTOTA PSYCHICZNA
Relacje międzyludzkie
określenia relacji międzyludzkich
CZŁOWIEK JAKO ISTOTA PSYCHICZNA
Stany psychiczne człowieka
emocje i uczucia -
- urazić ludzi, przyjaciela; czyjąś ambicję, dumę, godność, czyjeś uczucia
- urazić krytyką, żartami
-
Ciekawość walczyła w niej z nieśmiałością i obawą, że oto zaraz [...] będzie chciał od niej usłyszeć cokolwiek na temat tego, co namalował, a ona nie będzie potrafiła odpowiedzieć, bo przecież nie zna się na tym zupełnie. Albo też - nie daj Bóg - urazi go czymś, co powie może niepotrzebnie lub nie tak, jak powinna.
źródło: NKJP: Ewa Kujawska: Dom Małgorzaty, 2007
- Nie chciałbym urazić pańskiej dumy. Ale... - Nie urazi pan! - Profesor, prędko. - Ale chciałbym prosić pana o zaszczyt pożyczenia panu wyżej wymienionej kwoty.
źródło: NKJP: Edward Redliński: Szczurojorczycy, 1997
Byłam niemiła dla Mistle, pomyślała. Uraziłam ją. Muszę ją jakoś przeprosić.
źródło: NKJP: Andrzej Sapkowski: Chrzest ognia, 1996
-
część mowy: czasownik
aspekt: dokonany
Tryb oznajmujący
Czas przyszły
liczba pojedyncza liczba mnoga 1 os. urażę
urazimy
2 os. urazisz
urazicie
3 os. urazi
urażą
Czas przeszły
liczba pojedyncza liczba mnoga m ż n mo -mo 1 os. uraziłem
+(e)m uraził
uraziłam
+(e)m uraziła
uraziłom
+(e)m uraziło
uraziliśmy
+(e)śmy urazili
uraziłyśmy
+(e)śmy uraziły
2 os. uraziłeś
+(e)ś uraził
uraziłaś
+(e)ś uraziła
uraziłoś
+(e)ś uraziło
uraziliście
+(e)ście urazili
uraziłyście
+(e)ście uraziły
3 os. uraził
uraziła
uraziło
urazili
uraziły
bezosobnik: urażono
Tryb rozkazujący
liczba pojedyncza liczba mnoga 1 os. uraźmy
2 os. uraź
uraźcie
Tryb warunkowy
liczba pojedyncza liczba mnoga m ż n mo -mo 1 os. uraziłbym
bym uraził
uraziłabym
bym uraziła
uraziłobym
bym uraziło
urazilibyśmy
byśmy urazili
uraziłybyśmy
byśmy uraziły
2 os. uraziłbyś
byś uraził
uraziłabyś
byś uraziła
uraziłobyś
byś uraziło
urazilibyście
byście urazili
uraziłybyście
byście uraziły
3 os. uraziłby
by uraził
uraziłaby
by uraziła
uraziłoby
by uraziło
uraziliby
by urazili
uraziłyby
by uraziły
bezosobnik: urażono by
bezokolicznik: urazić
imiesłów przysłówkowy uprzedni: uraziwszy
gerundium: urażenie
rodzaj gramatyczny: dk
liczba pojedyncza liczba mnoga M. urażenie
urażenia
D. urażenia
urażeń
C. urażeniu
urażeniom
B. urażenie
urażenia
N. urażeniem
urażeniami
Ms. urażeniu
urażeniach
W. urażenie
urażenia
imiesłów przymiotnikowy bierny: urażony
liczba pojedyncza m1 m2 m3 n1, n2 ż M. urażony
urażony
urażony
urażone
urażona
D. urażonego
urażonego
urażonego
urażonego
urażonej
C. urażonemu
urażonemu
urażonemu
urażonemu
urażonej
B. urażonego
urażonego
urażony
urażone
urażoną
N. urażonym
urażonym
urażonym
urażonym
urażoną
Ms. urażonym
urażonym
urażonym
urażonym
urażonej
liczba mnoga p1 m1 ndepr m1 depr pozostałe M. urażeni
urażeni
urażone
urażone
D. urażonych
urażonych
urażonych
urażonych
C. urażonym
urażonym
urażonym
urażonym
B. urażonych
urażonych
urażonych
urażone
N. urażonymi
urażonymi
urażonymi
urażonymi
Ms. urażonych
urażonych
urażonych
urażonych
odpowiednik aspektowy: urażać
-
+ urazić + KOGO/CO + (CZYM) -
psł. *uraziti, *uražǫ 'uderzyć; skaleczyć, zranić przez uderzenie'; 'dotknąć, zrobić przykrość'
Zob. razić
-
+ urazić + KOGO/CO + (CZYM)