przeznaczyć - Wielki słownik języka polskiego PAN

1.

postanowić, że dana rzecz powinna być użyta lub wykorzystana w określony sposób lub w określonym celu

CZŁOWIEK W SPOŁECZEŃSTWIE

Finanse

czynności, przedmioty związane z pieniędzmi

CZŁOWIEK JAKO ISTOTA PSYCHICZNA

Ocena i wartościowanie

wola, postawy, nastawienie człowieka wobec świata i życia

premier, prezydent, rząd przeznaczył coś; fundacja przeznaczyła coś
przeznaczyć dary, pieniądze; miejsce; dom, mieszkanie, teren; mięso, wodę
przeznaczyć na wycieczkę, na wyjazd; na cele charytatywne; na pokój dzienny, dla dziecka; na siedzibę; na rzecz muzeum, szkoły...; na potrzeby jakieś/czyjeś; na zakup czegoś
przeznaczony do remontu, do rozbiórki, do zalesienia, do zasiedlenia; do spożycia

	Ten budynek władze Siemianowic przeznaczyły na siedzibę urzędu pracy. źródło: NKJP: Izabela Jarosz: Powiatowe boje, Trybuna Śląska, 2001-01-08
	- USC przenieśliśmy do innej części budynku, a puste pokoje postanowiliśmy przeznaczyć na Biuro Wystaw Artystycznych. źródło: NKJP: (WALD): Stary ratusz ożył, Dziennik Polski, 2006-06-24
	Mięso dzika przed przeznaczeniem go do spożycia musi być poddane badaniu w celu ustalenia, czy nie ma włośni (trychin). źródło: NKJP: Stanisław Godlewski: Vademecum myśliwego, 1996
	Gomułka przeznaczył dla katolików tylko pięć z 460 miejsc w sejmie, obsadzając ich w roli kwiatka do kożucha. źródło: NKJP: Mariusz Urbanek: Kisielewscy: Jan August, Zygmunt, Stefan, Wacek, 2006
	Samochód jest przeznaczony dla dwóch osób , ale samotny kierowca może zamknąć umieszczoną obok siebie kabinkę dla pasażera i przeistoczyć auto w pojazd jeszcze bardziej przypominający wyglądem dawne samochody wyścigowe źródło: NKJP: Andrzej Kublik: Weekendowa wyścigówka,Gazeta Wyborcza, 1998-08-28

część mowy: czasownik

aspekt: dokonany

Tryb oznajmujący

Czas przyszły

Czas przeszły

	liczba pojedyncza			liczba mnoga
	m	ż	n	mo	-mo
1 os.	przeznaczyłem +(e)m przeznaczył	przeznaczyłam +(e)m przeznaczyła	przeznaczyłom +(e)m przeznaczyło	przeznaczyliśmy +(e)śmy przeznaczyli	przeznaczyłyśmy +(e)śmy przeznaczyły
2 os.	przeznaczyłeś +(e)ś przeznaczył	przeznaczyłaś +(e)ś przeznaczyła	przeznaczyłoś +(e)ś przeznaczyło	przeznaczyliście +(e)ście przeznaczyli	przeznaczyłyście +(e)ście przeznaczyły
3 os.	przeznaczył	przeznaczyła	przeznaczyło	przeznaczyli	przeznaczyły

bezosobnik: przeznaczono

Tryb rozkazujący

	liczba pojedyncza	liczba mnoga
1 os.		przeznaczmy
2 os.	przeznacz	przeznaczcie

Tryb warunkowy

	liczba pojedyncza			liczba mnoga
	m	ż	n	mo	-mo
1 os.	przeznaczyłbym bym przeznaczył	przeznaczyłabym bym przeznaczyła	przeznaczyłobym bym przeznaczyło	przeznaczylibyśmy byśmy przeznaczyli	przeznaczyłybyśmy byśmy przeznaczyły
2 os.	przeznaczyłbyś byś przeznaczył	przeznaczyłabyś byś przeznaczyła	przeznaczyłobyś byś przeznaczyło	przeznaczylibyście byście przeznaczyli	przeznaczyłybyście byście przeznaczyły
3 os.	przeznaczyłby by przeznaczył	przeznaczyłaby by przeznaczyła	przeznaczyłoby by przeznaczyło	przeznaczyliby by przeznaczyli	przeznaczyłyby by przeznaczyły

bezosobnik: przeznaczono by

bezokolicznik: przeznaczyć

imiesłów przysłówkowy uprzedni: przeznaczywszy

gerundium: przeznaczenie

rodzaj gramatyczny: dk

imiesłów przymiotnikowy bierny: przeznaczony

odpowiednik aspektowy: przeznaczać

+

przeznaczyć

+

CO + dla KOGO/CZEGO|do CZEGO|na CO

Zob. znaczyć