chów wsobny

Hodowcy zwierząt rasowych wiedzą, że chów wsobny (jego odmianą jest kazirodztwo) prowadzi do degeneracji, a żywotność i odporność mieszańców, np. kundli, wywodzi się z tego, że dwa zespoły genów konstruujących ich organizmy są optymalnie zróżnicowane.

źródło: NKJP: Zdzisława Piątek: Biologia wobec płci i seksu, 1994

Jego ojcem był Ramon, sprowadzony z kolei z Niemiec. To dostawa „innej krwi” po to, by chronić stada przed chowem wsobnym. Wiosną z żubrowiska w Nadleśnictwie Niepołomice dwa byki zasiliły np. nowo tworzone stada wolnościowe [...].

źródło: NKJP: Lipcowa puszcza, Dziennik Polski, 2008-07-12

Nawet gdyby jednak przetrwała nieliczna kolonia, to w myśl zasad genetyki małych populacji skazana byłaby na wymarcie w wyniku chowu wsobnego.

źródło: NKJP: Czytelnicy: Forum czytelników, Gazeta Poznańska, 2005-08-01

Dzięki działaniu nieznanych nam czynników populacja gepardów odrodziła się wprawdzie, lecz z bardzo niewielkiej liczby par rodzicielskich. W tym jednak przypadku wysoki stopień pokrewieństwa, czyli chów wsobny, dał znać o sobie. Tylko 25% żywo urodzonych gepardów dożywa wieku dorosłego.

źródło: NKJP: Leszek Solski: Przepełniona arka, Wiedza i Życie, 1996

Poszczególne chowy wsobne różnią się genetycznie między sobą, a wszystkie utrzymywane są w takich samych warunkach laboratoryjnych.

źródło: NKJP: Katarzyna Kotarska: Genetyka zachowania - badania nad rolą genów i środowiska w kształtowaniu umysłu człowieka, Wszechświat, 2006-10-01