-
1.
uczucie smutku z powodu czegoś złego, utraconych szans i możliwości, upływającego bezpowrotnie czasu, śmierci, cierpienia -
CZŁOWIEK JAKO ISTOTA PSYCHICZNA
Stany psychiczne człowieka
emocje i uczucia -
- żal po jakiejś stracie; po czyjejś śmierci
- żal i rozpacz
- czuć, przeżywać żal
-
W głębi duszy przeżywa złość, żal, rozpacz, niepewność, nie ma bowiem realnych relacji z obydwojgiem rodziców, niezbędnych dla harmonijnego rozwoju.
źródło: NKJP: Wojciech Eichelberger: O co pytają dzieci?: o miłości i wychowaniu, 1999
Środowisko sportowe okryło się żalem po śmierci Jerzego Nowaka, byłego lekkoatlety AZS Kraków, zawodnika i trenera Tarnovii [...].
źródło: NKJP: (KIER-PACH): Będziemy o Nich pamiętać, Gazeta Krakowska, 2006-11-02
Płaczę z żalu nad nią, że wybrała taką marną, podłą miłość jak moja - i z żalu nad sobą, że nie zasługuję na to, by mnie kochała.
źródło: NKJP: Janusz Rudnicki: Śmierć czeskiego psa, 2009
Żal nad utraconą krainą dzieciństwa nie powinien jednak nasuwać przypuszczenia, że O. W. M., uwieziony przez rodziców do Paryża w wieku lat jedenastu, nigdy na Białoruś nie wrócił.
źródło: NKJP: Czesław Miłosz: Ziemia Ulro, 1977
[...] odczuł przez chwilę rodzaj żalu za czymś utraconym.
źródło: NKJP: Witold Zalewski: Zakładnicy, 2001
-
część mowy: rzeczownik
rodzaj gramatyczny: m3
liczba pojedyncza liczba mnoga M. żal
żale
D. żalu
żalów
C. żalowi
żalom
B. żal
żale
N. żalem
żalami
Ms. żalu
żalach
W. żalu
żale
-
+ żal + (po CZYM)
+ żal + (za KIM/CZYM)
+ żal + (nadKIM/CZYM) -
psł. *žalь (< *gēl-ĭ-) 'cierpienie, ból, żal' < 'kłujący ból, kłócie'