oddzwonić - Wielki słownik języka polskiego PAN

	liczba pojedyncza			liczba mnoga
	m	ż	n	mo	-mo
1 os.	oddzwoniłem +(e)m oddzwonił	oddzwoniłam +(e)m oddzwoniła	oddzwoniłom +(e)m oddzwoniło	oddzwoniliśmy +(e)śmy oddzwonili	oddzwoniłyśmy +(e)śmy oddzwoniły
2 os.	oddzwoniłeś +(e)ś oddzwonił	oddzwoniłaś +(e)ś oddzwoniła	oddzwoniłoś +(e)ś oddzwoniło	oddzwoniliście +(e)ście oddzwonili	oddzwoniłyście +(e)ście oddzwoniły
3 os.	oddzwonił	oddzwoniła	oddzwoniło	oddzwonili	oddzwoniły

bezosobnik: oddzwoniono

Tryb rozkazujący

	liczba pojedyncza	liczba mnoga
1 os.		oddzwońmy
2 os.	oddzwoń	oddzwońcie

Tryb warunkowy

	liczba pojedyncza			liczba mnoga
	m	ż	n	mo	-mo
1 os.	oddzwoniłbym bym oddzwonił	oddzwoniłabym bym oddzwoniła	oddzwoniłobym bym oddzwoniło	oddzwonilibyśmy byśmy oddzwonili	oddzwoniłybyśmy byśmy oddzwoniły
2 os.	oddzwoniłbyś byś oddzwonił	oddzwoniłabyś byś oddzwoniła	oddzwoniłobyś byś oddzwoniło	oddzwonilibyście byście oddzwonili	oddzwoniłybyście byście oddzwoniły
3 os.	oddzwoniłby by oddzwonił	oddzwoniłaby by oddzwoniła	oddzwoniłoby by oddzwoniło	oddzwoniliby by oddzwonili	oddzwoniłyby by oddzwoniły

bezosobnik: oddzwoniono by

bezokolicznik: oddzwonić

imiesłów przysłówkowy uprzedni: oddzwoniwszy

gerundium: oddzwonienie

rodzaj gramatyczny: dk

odpowiednik aspektowy: oddzwaniać

Rz_osobowy

+

oddzwonić

+

(do KOGO)

Zob. dzwon