obelga

W nowej firmie na dzień dobry dostał dwa razy tyle i stały kontrakt. W starej postanowili go odzyskać, proponując podwyżkę o dziesięć złotych [...]. Oczywiście nie wrócił, traktując te dziesięć złotych jak obelgę i dodatkowy kop w ambicję.

źródło: NKJP: Manuela Gretkowska: Europejka, 2004

Jak się skończył, kochaliśmy się jeszcze dwa razy – odparła, patrząc na niego wyzywająco. – A wcześniej? – Też dwa razy. Albo nawet trzy. – Zgodnie z umową? Jego słowa można było odebrać jako zwykłą ironię albo obelgę. W zależności od tego, kogo potraktować jako klienta w tej umowie.

źródło: NKJP: Tomasz Konatkowski: Wilcza wyspa, 2006

Zamachnął się prawą ręką i uderzył przeciwnika w twarz. Tomek pobladł [...], lecz nie oddał policzka. - Zapłaci mi pan za tę obelgę! - powiedział złowrogo.

źródło: NKJP: Alfred Szklarski: Tajemnicza wyprawa Tomka, 1996

Spaghetti za pół tysiąca lirów! Czy ty wiesz, co oni do niego dodają? To obelga dla każdego Włocha. Masz - wetknął mi w ręce paczkę - weź, tylko obiecaj mi, że nigdy w życiu nie kupisz spaghetti za pół tysiąca lirów.

źródło: NKJP: Jacek Dehnel: Rynek w Smyrnie, 2007