słyszeć - Wielki słownik języka polskiego PAN

	liczba pojedyncza			liczba mnoga
	m	ż	n	mo	-mo
1 os.	słyszałem +(e)m słyszał	słyszałam +(e)m słyszała	słyszałom +(e)m słyszało	słyszeliśmy +(e)śmy słyszeli	słyszałyśmy +(e)śmy słyszały
2 os.	słyszałeś +(e)ś słyszał	słyszałaś +(e)ś słyszała	słyszałoś +(e)ś słyszało	słyszeliście +(e)ście słyszeli	słyszałyście +(e)ście słyszały
3 os.	słyszał	słyszała	słyszało	słyszeli	słyszały

bezosobnik: słyszano

Czas przyszły

	liczba pojedyncza			liczba mnoga
	m	ż	n	mo	-mo
1 os.	będę słyszał będę słyszeć	będę słyszała będę słyszeć	będę słyszało będę słyszeć	będziemy słyszeli będziemy słyszeć	będziemy słyszały będziemy słyszeć
2 os.	będziesz słyszał będziesz słyszeć	będziesz słyszała będziesz słyszeć	będziesz słyszało będziesz słyszeć	będziecie słyszeli będziecie słyszeć	będziecie słyszały będziecie słyszeć
3 os.	będzie słyszał będzie słyszeć	będzie słyszała będzie słyszeć	będzie słyszało będzie słyszeć	będą słyszeli będą słyszeć	będą słyszały będą słyszeć

Tryb rozkazujący

	liczba pojedyncza	liczba mnoga
1 os.		słyszmy
2 os.	słysz	słyszcie

Tryb warunkowy

	liczba pojedyncza			liczba mnoga
	m	ż	n	mo	-mo
1 os.	słyszałbym bym słyszał	słyszałabym bym słyszała	słyszałobym bym słyszało	słyszelibyśmy byśmy słyszeli	słyszałybyśmy byśmy słyszały
2 os.	słyszałbyś byś słyszał	słyszałabyś byś słyszała	słyszałobyś byś słyszało	słyszelibyście byście słyszeli	słyszałybyście byście słyszały
3 os.	słyszałby by słyszał	słyszałaby by słyszała	słyszałoby by słyszało	słyszeliby by słyszeli	słyszałyby by słyszały

bezosobnik: słyszano by

bezokolicznik: słyszeć

imiesłów przysłówkowy współczesny: słysząc

gerundium: słyszenie

rodzaj gramatyczny: ndk

imiesłów przymiotnikowy czynny: słyszący

imiesłów przymiotnikowy bierny: słyszany

Rz_osobowy

+

słyszeć

+

CO

psł. *slyšati 'odbierać wrażenia słuchowe, nie być głuchym, pojmować coś, dowiadywać się o czymś za pomocą słuchu'