wymykać się - Wielki słownik języka polskiego PAN

6.

być mówionym bez zastanowienia wbrew woli mówiącego lub wbrew obowiązującym zasadom

CZŁOWIEK W SPOŁECZEŃSTWIE

Język

mówienie

Fakt ten usiłują ukryć, ale daremnie, coraz wymyka im się jakieś słówko [...] będące niezbitym dowodem.

źródło: NKJP: Teresa Bogucka: Wielkie spiski 3, Gazeta Wyborcza, 1998-03-13

Jest jakaś racja w tym, co twierdzi Kuba, że ja za dużo z nimi gadam, bo wtedy – prawem zwykłej statystyki – wymykają mi się zdania niewłaściwe [...].

źródło: NKJP: Witold Horwath: Seans, 1997

Niektóre tańce, wymyka mu się uwaga, dosyć swobodne, zdarza się okazja do pożartowania i dotknięcia dłoni.

źródło: NKJP: Józef Hen: Ja, Michał z Montaigne?, 2009

Odmiana

część mowy: czasownik

aspekt: niedokonany

Tryb oznajmujący

Czas teraźniejszy

	liczba pojedyncza			liczba mnoga
3 os.	wymyka się			wymykają się

Czas przeszły

	liczba pojedyncza			liczba mnoga
	m	ż	n	mo	-mo
3 os.	wymykał się	wymykała się	wymykało się	wymykali się	wymykały się

Czas przyszły

	liczba pojedyncza			liczba mnoga
	m	ż	n	mo	-mo
3 os.	będzie się wymykał	będzie się wymykała	będzie się wymykało	będą się wymykali	będą się wymykały

Tryb warunkowy

	liczba pojedyncza			liczba mnoga
	m	ż	n	mo	-mo
3 os.	wymykałby się	wymykałaby się	wymykałoby się	wymykaliby się	wymykałyby się

odpowiednik aspektowy: wymknąć się

Składnia

Rz_nieżywotny | mowa wprost | że ZDANIE

+

wymykać się

+

KOMU

Pochodzenie

Zob. mknąć