zboczony - Wielki słownik języka polskiego PAN

2.a

mający odchylenia od normy w zakresie zachowań seksualnych

CZŁOWIEK JAKO ISTOTA FIZYCZNA

Budowa i funkcjonowanie ciała ludzkiego

seksualność

zboczony facet

Skąd ja mogę wiedzieć, co taki zboczeniec wyprawiał nad moim zdjęciem? A może się… – Jolka! – krzyknęli zgodnie Italscy. – Co, Jolka!? Mówię, jak jest. Przecież to zboczony facet, a jak taki zboczony fotografuje… – Teraz dopiero mówisz? – zdenerwował się Italski.

źródło: NKJP: Irena Matuszkiewicz: Nie zabijać pająków, 2007

Zawsze mówiło się, że jesteś skromna i wstydliwa, a teraz przychodzisz tu jak zboczony podglądacz.

źródło: NKJP: Krystyna Kofta: Złodziejka pamięci, 1998

Odmiana

część mowy: przymiotnik

Stopień równy

	liczba pojedyncza
	m1	m2	m3	n1, n2	ż
	M.	zboczony	zboczony	zboczony	zboczone	zboczona
D.	zboczonego	zboczonego	zboczonego	zboczonego	zboczonej
C.	zboczonemu	zboczonemu	zboczonemu	zboczonemu	zboczonej
B.	zboczonego	zboczonego	zboczony	zboczone	zboczoną
N.	zboczonym	zboczonym	zboczonym	zboczonym	zboczoną
Ms.	zboczonym	zboczonym	zboczonym	zboczonym	zboczonej

	liczba mnoga
	p1	m1 ndepr	m1 depr	pozostałe
	M.	zboczeni	zboczeni	zboczone	zboczone
D.	zboczonych	zboczonych	zboczonych	zboczonych
C.	zboczonym	zboczonym	zboczonym	zboczonym
B.	zboczonych	zboczonych	zboczonych	zboczone
N.	zboczonymi	zboczonymi	zboczonymi	zboczonymi
Ms.	zboczonych	zboczonych	zboczonych	zboczonych

Składnia

Rz osobowy	+	zboczony	+
szyk: neutralny

Pochodzenie

Od: przedrostkowego czasownika z-boczyć; zob. bok