utracić - Wielki słownik języka polskiego PAN

2.

przestać posiadać coś, co uprzednio się dostało lub zdobyło

CZŁOWIEK W SPOŁECZEŃSTWIE

Finanse

własność

Domy są podtopione, zamulone, wiele rodzin utraciło dobytek całego życia i znalazło się w bardzo trudnej sytuacji finansowej.

źródło: NKJP: Ogrom potrzeb, Dziennik Polski, 2002-07-27

- Gdy rezygnowałyśmy z umowy o pracę, rekompensatą za utracone przywileje miały być godne pieniądze.

źródło: NKJP: (J.S.): Pielęgniarki bez umów, Dziennik Bałtycki, 2000-02-01

Utraciliśmy władzę w wyniku dramatycznej przegranej [...].

źródło: NKJP: Agata Nowakowska: Zapasy o władzę..., Gazeta Wyborcza, 1997-12-04

część mowy: czasownik

aspekt: dokonany

Tryb oznajmujący

Czas przyszły

Czas przeszły

	liczba pojedyncza			liczba mnoga
	m	ż	n	mo	-mo
1 os.	utraciłem +(e)m utracił	utraciłam +(e)m utraciła	utraciłom +(e)m utraciło	utraciliśmy +(e)śmy utracili	utraciłyśmy +(e)śmy utraciły
2 os.	utraciłeś +(e)ś utracił	utraciłaś +(e)ś utraciła	utraciłoś +(e)ś utraciło	utraciliście +(e)ście utracili	utraciłyście +(e)ście utraciły
3 os.	utracił	utraciła	utraciło	utracili	utraciły

bezosobnik: utracono

Tryb rozkazujący

	liczba pojedyncza	liczba mnoga
1 os.		utraćmy
2 os.	utrać	utraćcie

Tryb warunkowy

	liczba pojedyncza			liczba mnoga
	m	ż	n	mo	-mo
1 os.	utraciłbym bym utracił	utraciłabym bym utraciła	utraciłobym bym utraciło	utracilibyśmy byśmy utracili	utraciłybyśmy byśmy utraciły
2 os.	utraciłbyś byś utracił	utraciłabyś byś utraciła	utraciłobyś byś utraciło	utracilibyście byście utracili	utraciłybyście byście utraciły
3 os.	utraciłby by utracił	utraciłaby by utraciła	utraciłoby by utraciło	utraciliby by utracili	utraciłyby by utraciły

bezosobnik: utracono by

bezokolicznik: utracić

imiesłów przysłówkowy uprzedni: utraciwszy

gerundium: utracenie

rodzaj gramatyczny: dk

imiesłów przymiotnikowy bierny: utracony

odpowiedniki aspektowe: tracić , utracać

+

utracić

+

CO