-
2.
książk. niezdecydowany, wahający się i łatwo zmieniający swą postawę i poglądy -
CZŁOWIEK JAKO ISTOTA PSYCHICZNA
Usposobienie człowieka
cechy charakteru, temperamentu, zdolności i umiejętności -
- chwiejny partner, polityk...
- chwiejny w poglądach, w uczuciach
- chwiejny emocjonalnie
- chwiejny i niepewny
-
– Nie wyobrażam sobie, żeby prezydentem był tak chwiejny człowiek. W dodatku zmuszany do kandydowania – mówi.
źródło: NKJP: Hanna Wieczorek: Duma i uprzedzenie, Słowo Polskie Gazeta Wrocławska, 2005-09-17
Ale obok życzliwych Francuzów, delegaci polscy mieli do czynienia z wyraźnie nieprzyjaznymi Brytyjczykami, obojętnymi Włochami i Japończykami oraz chwiejnymi Amerykanami.
źródło: NKJP: Waldemar Michowicz: Historia dyplomacji polskiej, 1995
-
część mowy: przymiotnik
Stopień równy
liczba pojedyncza m1 m2 m3 n1, n2 ż M. chwiejny
chwiejny
chwiejny
chwiejne
chwiejna
D. chwiejnego
chwiejnego
chwiejnego
chwiejnego
chwiejnej
C. chwiejnemu
chwiejnemu
chwiejnemu
chwiejnemu
chwiejnej
B. chwiejnego
chwiejnego
chwiejny
chwiejne
chwiejną
N. chwiejnym
chwiejnym
chwiejnym
chwiejnym
chwiejną
Ms. chwiejnym
chwiejnym
chwiejnym
chwiejnym
chwiejnej
W. chwiejny
chwiejny
chwiejny
chwiejne
chwiejna
liczba mnoga p1 m1 ndepr m1 depr pozostałe M. chwiejni
chwiejni
chwiejne
chwiejne
D. chwiejnych
chwiejnych
chwiejnych
chwiejnych
C. chwiejnym
chwiejnym
chwiejnym
chwiejnym
B. chwiejnych
chwiejnych
chwiejnych
chwiejne
N. chwiejnymi
chwiejnymi
chwiejnymi
chwiejnymi
Ms. chwiejnych
chwiejnych
chwiejnych
chwiejnych
W. chwiejni
chwiejni
chwiejne
chwiejne
-
Zob. chwiać