pouczać - Wielki słownik języka polskiego PAN

1.

zwracać komuś uwagę, że postępuje lub robi coś niewłaściwie, i mówić, jak powinien zrobić lub postąpić

CZŁOWIEK JAKO ISTOTA PSYCHICZNA

Relacje międzyludzkie

określenia relacji międzyludzkich

	Młody człowiek zmagał się ze sobą. Nie może przecież pouczać mistrza, a kłamać nie potrafił. źródło: KWSJP: Wacław Gołembowicz: Wędrowiec, 1963
	[...] podszedł do nas [...] i zaczął nas pouczać, że nie jesteśmy od tego, żeby wprowadzać jakieś zakazy. Powinniśmy pozwalać pływać w takiej wodzie, a jak komuś to zaszkodzi, to wtedy go ratować. źródło: NKJP: (antyfil): Ludzie bywają źli, Dziennik Bałtycki, 2004-08-13
	Pan, panie pośle [...], mnie poucza, żebym prowadził politykę polską - taką prowadzę od początku. źródło: NKJP: Sprawozdanie stenograficzne z obrad Sejmu RP z dnia 03.03.1993
	Panie Pośle! Proszę mnie nie pouczać, jak mam prowadzić zebranie. źródło: NKJP: Stenogram z 11. posiedzenia Komisji Śledczej do zbadania ujawnionych w mediach zarzutów dotyczących przypadków korupcji podczas prac nad nowelizacją ustawy o radiofonii i telewizji (SRTV) w dniu 20 lutego 2003 r.
	- Sprzedając działkę na Ślichowicach mógł pan zapytać nas o radę. A tak, wszyscy w Kielcach pana podejrzewają. Tak nie wolno robić - pouczał prezydenta. źródło: NKJP: Anna Krawiecka: Krajobraz po bitwie, Echo Dnia, 2004-06-25

część mowy: czasownik

aspekt: niedokonany

Tryb oznajmujący

Czas teraźniejszy

Czas przeszły

	liczba pojedyncza			liczba mnoga
	m	ż	n	mo	-mo
1 os.	pouczałem +(e)m pouczał	pouczałam +(e)m pouczała	pouczałom +(e)m pouczało	pouczaliśmy +(e)śmy pouczali	pouczałyśmy +(e)śmy pouczały
2 os.	pouczałeś +(e)ś pouczał	pouczałaś +(e)ś pouczała	pouczałoś +(e)ś pouczało	pouczaliście +(e)ście pouczali	pouczałyście +(e)ście pouczały
3 os.	pouczał	pouczała	pouczało	pouczali	pouczały

bezosobnik: pouczano

Czas przyszły

	liczba pojedyncza			liczba mnoga
	m	ż	n	mo	-mo
1 os.	będę pouczał będę pouczać	będę pouczała będę pouczać	będę pouczało będę pouczać	będziemy pouczali będziemy pouczać	będziemy pouczały będziemy pouczać
2 os.	będziesz pouczał będziesz pouczać	będziesz pouczała będziesz pouczać	będziesz pouczało będziesz pouczać	będziecie pouczali będziecie pouczać	będziecie pouczały będziecie pouczać
3 os.	będzie pouczał będzie pouczać	będzie pouczała będzie pouczać	będzie pouczało będzie pouczać	będą pouczali będą pouczać	będą pouczały będą pouczać

Tryb rozkazujący

	liczba pojedyncza	liczba mnoga
1 os.		pouczajmy
2 os.	pouczaj	pouczajcie

Tryb warunkowy

	liczba pojedyncza			liczba mnoga
	m	ż	n	mo	-mo
1 os.	pouczałbym bym pouczał	pouczałabym bym pouczała	pouczałobym bym pouczało	pouczalibyśmy byśmy pouczali	pouczałybyśmy byśmy pouczały
2 os.	pouczałbyś byś pouczał	pouczałabyś byś pouczała	pouczałobyś byś pouczało	pouczalibyście byście pouczali	pouczałybyście byście pouczały
3 os.	pouczałby by pouczał	pouczałaby by pouczała	pouczałoby by pouczało	pouczaliby by pouczali	pouczałyby by pouczały

bezosobnik: pouczano by

bezokolicznik: pouczać

imiesłów przysłówkowy współczesny: pouczając

gerundium: pouczanie

rodzaj gramatyczny: ndk

imiesłów przymiotnikowy czynny: pouczający

imiesłów przymiotnikowy bierny: pouczany

odpowiednik aspektowy: pouczyć

Rz_osobowy	+	pouczać	+	KOGO
Rz_osobowy	+	pouczać	+	KOGO + że ZDANIE \| żeby ZDANIE \| ZDANIE PYTAJNOZALEŻNE
Rz_osobowy	+	pouczać	+	KOGO + MOWA WPROST

Zob. uczyć