polecić - Wielki słownik języka polskiego PAN

1.

powiedzieć komuś, żeby coś zrobił

CODZIENNE ŻYCIE CZŁOWIEKA

Praca

organizacja i hierarchia w pracy, stosunki służbowe

szef, zwierzchnik polecił
polecić podwładnemu, pracownikowi, sekretarce, szeregowemu, żołnierzowi
polecić przetłumaczenie, sporządzenie, wykonanie, zrobienie czegoś
polecić opracować, przygotować, utworzyć, wdrożyć, wykonać, zgłosić, zrobić coś; aresztować, ugościć, zabić kogoś; wstrzymać prace, wszcząć śledztwo

	Ribbentrop osobiście opracował projekty uchwały o „niepodległości” i polecił przełożyć go natychmiast na język słowacki. źródło: KWSJP: Karol Grünberg, Bolesław Otręba: Joachim von Ribbentrop: szef hitlerowskiej dyplomacji, 1995
	18 grudnia otrzymał depeszę lorda Russela, w której polecono mu, aby zażądał wydania Masona i Slidella. źródło: KWSJP: Longin Pastusiak: Prezydenci Stanów Zjednoczonych Ameryki, 1999
	- Proszę podejść do stołu i narysować ustawienie wiertnicy - polecił świadkowi sędzia Marcin Frankowicz. źródło: NKJP: Maja Grohman: Mierzenie chodnika, Gazeta Wrocławska, 2001-07-10
	Dygat miał grypę i nie mógł być na premierze. Polecił Konwickiemu zrelacjonowanie tego, co się tam będzie działo. źródło: NKJP: Katarzyna Janowska: Jak wywołałem tamtą wojnę, Polityka, 2008-02-02

część mowy: czasownik

aspekt: dokonany

Tryb oznajmujący

Czas przyszły

Czas przeszły

	liczba pojedyncza			liczba mnoga
	m	ż	n	mo	-mo
1 os.	poleciłem +(e)m polecił	poleciłam +(e)m poleciła	poleciłom +(e)m poleciło	poleciliśmy +(e)śmy polecili	poleciłyśmy +(e)śmy poleciły
2 os.	poleciłeś +(e)ś polecił	poleciłaś +(e)ś poleciła	poleciłoś +(e)ś poleciło	poleciliście +(e)ście polecili	poleciłyście +(e)ście poleciły
3 os.	polecił	poleciła	poleciło	polecili	poleciły

bezosobnik: polecono

Tryb rozkazujący

	liczba pojedyncza	liczba mnoga
1 os.		polećmy
2 os.	poleć	polećcie

Tryb warunkowy

	liczba pojedyncza			liczba mnoga
	m	ż	n	mo	-mo
1 os.	poleciłbym bym polecił	poleciłabym bym poleciła	poleciłobym bym poleciło	polecilibyśmy byśmy polecili	poleciłybyśmy byśmy poleciły
2 os.	poleciłbyś byś polecił	poleciłabyś byś poleciła	poleciłobyś byś poleciło	polecilibyście byście polecili	poleciłybyście byście poleciły
3 os.	poleciłby by polecił	poleciłaby by poleciła	poleciłoby by poleciło	poleciliby by polecili	poleciłyby by poleciły

bezosobnik: polecono by

bezokolicznik: polecić

imiesłów przysłówkowy uprzedni: poleciwszy

gerundium: polecenie

rodzaj gramatyczny: dk

imiesłów przymiotnikowy bierny: polecony

odpowiednik aspektowy: polecać

Od psł. *lětěti 'powierzać opiece, przekazywać, dawać', czasownika odrzeczownikowego od psł. *lětь 'swoboda, wolność' (Bor)

W schemacie 4 na pozycji biernika zwykle ger.