splątać - Wielki słownik języka polskiego PAN

1.

wielokrotnie skrzyżować rzeczy ze sobą i spowodować, że pozaczepiają się o siebie tak, że trudno je rozdzielić

KATEGORIE FIZYCZNE

Cechy i właściwości przestrzeni

ułożenie względem siebie

	Splątała błyszczące srebrem nici i „anielskie włosy”, przeszkadzała, co się zowie. źródło: NKJP: Teresa Bojarska: Świtanie, przemijanie, 1996
	Stała przed nim Lotna, czarne włosy splątał wiatr, twarz miała zawziętą jakby, ale rysy jej złagodniały powoli, coś na kształt uśmiechu zaigrało w kącikach ust. źródło: NKJP: Leon Pawlik: Ankara, 1998
	Drogę na trawiastą równinę zastawili wartownicy, obóz odgrodzony był pasem splątanych zarośli. źródło: NKJP: Iwona Surmik: Smoczy Pakt, 2003
	A że brosza splątana była z wiązadłami sukni, nie dało się jej odpiąć inaczej, jak rozplątując sznurki, a rozplątując je, dotknąć musiałem rękami piersi panny. źródło: NKJP: Internet

część mowy: czasownik

aspekt: dokonany

Tryb oznajmujący

Czas przyszły

	liczba pojedyncza	liczba mnoga
1 os.	splączę kwestion. splątam	splączemy kwestion. splątamy
2 os.	splączesz kwestion. splątasz	splączecie kwestion. splątacie
3 os.	splącze kwestion. spląta	splączą kwestion. splątają

Czas przeszły

	liczba pojedyncza			liczba mnoga
	m	ż	n	mo	-mo
1 os.	splątałem +(e)m splątał	splątałam +(e)m splątała	splątałom +(e)m splątało	splątaliśmy +(e)śmy splątali	splątałyśmy +(e)śmy splątały
2 os.	splątałeś +(e)ś splątał	splątałaś +(e)ś splątała	splątałoś +(e)ś splątało	splątaliście +(e)ście splątali	splątałyście +(e)ście splątały
3 os.	splątał	splątała	splątało	splątali	splątały

bezosobnik: splątano

Tryb rozkazujący

	liczba pojedyncza	liczba mnoga
1 os.		splączmy kwestion. splątajmy
2 os.	splącz kwestion. splątaj	splączcie kwestion. splątajcie

Tryb warunkowy

	liczba pojedyncza			liczba mnoga
	m	ż	n	mo	-mo
1 os.	splątałbym bym splątał	splątałabym bym splątała	splątałobym bym splątało	splątalibyśmy byśmy splątali	splątałybyśmy byśmy splątały
2 os.	splątałbyś byś splątał	splątałabyś byś splątała	splątałobyś byś splątało	splątalibyście byście splątali	splątałybyście byście splątały
3 os.	splątałby by splątał	splątałaby by splątała	splątałoby by splątało	splątaliby by splątali	splątałyby by splątały

bezosobnik: splątano by

bezokolicznik: splątać

imiesłów przysłówkowy uprzedni: splątawszy

gerundium: splątanie

rodzaj gramatyczny: dk

imiesłów przymiotnikowy bierny: splątany

odpowiednik aspektowy: splątywać

Inne uwagi

Zwykle imb

	+	splątać	+	CO[sub]pl[/sub]
	+	splątać	+	CO + z CZYM

Zob. plątać