pogodzić - Wielki słownik języka polskiego PAN

2.

połączyć w sposób harmonijny

CZŁOWIEK JAKO ISTOTA PSYCHICZNA

Ocena i wartościowanie

wola, postawy, nastawienie człowieka wobec świata i życia

pogodzić pracę z nauką, zabawę z nauką; życie osobiste, prywatne z życiem zawodowym

Aureliusz wiedział przez cały ten czas tylko jedno: niech tak oznacza „tak”, a nie znaczy „nie”. Kto próbuje pogodzić prawdę i kłamstwo, ten się niechybnie stoczy z urwiska jak gadareńskie świnie.

źródło: NKJP: Piotr Siemion: Finimondo : komedia romantyczna, 2004

Uśmiechał się z okładki jednego z kolorowych pism. Wysupłałam z torebki pieniądze i za parę złotych dowiedziałam się, że początkujący reżyser, który doczekał się uznania ze strony środowiska, pogodził sukces zawodowy z prywatnym i uczynił jedną ze swoich aktorek przyszłą matką ich pierwszego dziecka, a w najbliższej przyszłości również żoną.

źródło: NKJP: Grażyna Plebanek: Pudełko ze szpilkami, 2006

Matka nie mogła pogodzić ponownego zamążpójścia ze swą wiarą. Mówiła, że nie mogłaby spojrzeć ojcu w oczy.

źródło: NKJP: Jan Grzegorczyk: Chaszcze, 2009

Odmiana

część mowy: czasownik

aspekt: dokonany

Tryb oznajmujący

Czas przyszły

	liczba pojedyncza	liczba mnoga
1 os.	pogodzę	pogodzimy
2 os.	pogodzisz	pogodzicie
3 os.	pogodzi	pogodzą

Czas przeszły

	liczba pojedyncza			liczba mnoga
	m	ż	n	mo	-mo
1 os.	pogodziłem +(e)m pogodził	pogodziłam +(e)m pogodziła	pogodziłom +(e)m pogodziło	pogodziliśmy +(e)śmy pogodzili	pogodziłyśmy +(e)śmy pogodziły
2 os.	pogodziłeś +(e)ś pogodził	pogodziłaś +(e)ś pogodziła	pogodziłoś +(e)ś pogodziło	pogodziliście +(e)ście pogodzili	pogodziłyście +(e)ście pogodziły
3 os.	pogodził	pogodziła	pogodziło	pogodzili	pogodziły

bezosobnik: pogodzono

Tryb rozkazujący

	liczba pojedyncza	liczba mnoga
1 os.		pogodźmy pogódźmy
2 os.	pogodź pogódź	pogodźcie pogódźcie

Tryb warunkowy

	liczba pojedyncza			liczba mnoga
	m	ż	n	mo	-mo
1 os.	pogodziłbym bym pogodził	pogodziłabym bym pogodziła	pogodziłobym bym pogodziło	pogodzilibyśmy byśmy pogodzili	pogodziłybyśmy byśmy pogodziły
2 os.	pogodziłbyś byś pogodził	pogodziłabyś byś pogodziła	pogodziłobyś byś pogodziło	pogodzilibyście byście pogodzili	pogodziłybyście byście pogodziły
3 os.	pogodziłby by pogodził	pogodziłaby by pogodziła	pogodziłoby by pogodziło	pogodziliby by pogodzili	pogodziłyby by pogodziły

bezosobnik: pogodzono by

bezokolicznik: pogodzić

imiesłów przysłówkowy uprzedni: pogodziwszy

gerundium: pogodzenie

rodzaj gramatyczny: dk

	liczba pojedyncza	liczba mnoga
M.	pogodzenie	pogodzenia
D.	pogodzenia	pogodzeń
C.	pogodzeniu	pogodzeniom
B.	pogodzenie	pogodzenia
N.	pogodzeniem	pogodzeniami
Ms.	pogodzeniu	pogodzeniach
W.	pogodzenie	pogodzenia

imiesłów przymiotnikowy bierny: pogodzony

	liczba pojedyncza
	m1	m2	m3	n1, n2	ż
	M.	pogodzony	pogodzony	pogodzony	pogodzone	pogodzona
D.	pogodzonego	pogodzonego	pogodzonego	pogodzonego	pogodzonej
C.	pogodzonemu	pogodzonemu	pogodzonemu	pogodzonemu	pogodzonej
B.	pogodzonego	pogodzonego	pogodzony	pogodzone	pogodzoną
N.	pogodzonym	pogodzonym	pogodzonym	pogodzonym	pogodzoną
Ms.	pogodzonym	pogodzonym	pogodzonym	pogodzonym	pogodzonej

	liczba mnoga
	p1	m1 ndepr	m1 depr	pozostałe
	M.	pogodzeni	pogodzeni	pogodzone	pogodzone
D.	pogodzonych	pogodzonych	pogodzonych	pogodzonych
C.	pogodzonym	pogodzonym	pogodzonym	pogodzonym
B.	pogodzonych	pogodzonych	pogodzonych	pogodzone
N.	pogodzonymi	pogodzonymi	pogodzonymi	pogodzonymi
Ms.	pogodzonych	pogodzonych	pogodzonych	pogodzonych

odpowiednik aspektowy: godzić

Składnia

Rz_osobowy

+

pogodzić

+

CO + (z CZYM)

Pochodzenie

psł. *pogoditi