uwarunkować - Wielki słownik języka polskiego PAN

1.

stać się warunkiem czegoś lub czynnikiem kształtującym coś

Zwykle imb

ATEMATYCZNY

uwarunkowany biologicznie, genetycznie, historycznie, kulturowo, społecznie; częściowo uwarunkowany czymś
choroba, zjawisko uwarunkowane czymś
coś uwarunkowanego jakimiś czynnikami, istnieniem czegoś, stanem czegoś, sytuacją, zmianami

	Postawy polityczne są w 30 proc. uwarunkowane genetycznie. Poza tym na ich ukształtowanie mają wpływ środowisko rodzinne i inne czynniki. źródło: NKJP: Bianka Mikołajewska: Bracia spod znaku Bliźniąt, Polityka, 2005-05-28
	Wielkość próby jest uwarunkowana precyzją badania. źródło: NKJP: Czesław Domański, Krystyna Pruska, Wiesław Wagner: Wnioskowanie statystyczne przy nieklasycznych założeniach, 1998
	Skłonność do alkoholu jest z pewnością uwarunkowana przez wiele genów. źródło: NKJP: Artur Włodarski: Gazeta Wyborcza, 1996-10-01
	W skład dopłaty bezpośredniej wchodzi nie tylko dopłata podstawowa, uwarunkowana od wielkości gospodarstwa, ale także dopłaty uzupełniające. źródło: NKJP: (tw): Dopłaty dla rolników, Sztafeta, 2003, nr 44

część mowy: czasownik

aspekt: dokonany

Tryb oznajmujący

Czas przyszły

Czas przeszły

	liczba pojedyncza			liczba mnoga
	m	ż	n	mo	-mo
1 os.	uwarunkowałem +(e)m uwarunkował	uwarunkowałam +(e)m uwarunkowała	uwarunkowałom +(e)m uwarunkowało	uwarunkowaliśmy +(e)śmy uwarunkowali	uwarunkowałyśmy +(e)śmy uwarunkowały
2 os.	uwarunkowałeś +(e)ś uwarunkował	uwarunkowałaś +(e)ś uwarunkowała	uwarunkowałoś +(e)ś uwarunkowało	uwarunkowaliście +(e)ście uwarunkowali	uwarunkowałyście +(e)ście uwarunkowały
3 os.	uwarunkował	uwarunkowała	uwarunkowało	uwarunkowali	uwarunkowały

bezosobnik: uwarunkowano

Tryb rozkazujący

	liczba pojedyncza	liczba mnoga
1 os.		uwarunkujmy
2 os.	uwarunkuj	uwarunkujcie

Tryb warunkowy

	liczba pojedyncza			liczba mnoga
	m	ż	n	mo	-mo
1 os.	uwarunkowałbym bym uwarunkował	uwarunkowałabym bym uwarunkowała	uwarunkowałobym bym uwarunkowało	uwarunkowalibyśmy byśmy uwarunkowali	uwarunkowałybyśmy byśmy uwarunkowały
2 os.	uwarunkowałbyś byś uwarunkował	uwarunkowałabyś byś uwarunkowała	uwarunkowałobyś byś uwarunkowało	uwarunkowalibyście byście uwarunkowali	uwarunkowałybyście byście uwarunkowały
3 os.	uwarunkowałby by uwarunkował	uwarunkowałaby by uwarunkowała	uwarunkowałoby by uwarunkowało	uwarunkowaliby by uwarunkowali	uwarunkowałyby by uwarunkowały

bezosobnik: uwarunkowano by

bezokolicznik: uwarunkować

imiesłów przysłówkowy uprzedni: uwarunkowawszy

gerundium: uwarunkowanie

rodzaj gramatyczny: dk

imiesłów przymiotnikowy bierny: uwarunkowany

odpowiedniki aspektowe: uwarunkowywać , warunkować

Rz_nieżywotny

+

uwarunkować

+

CO + JAK

Od: warunek