podbiec - Wielki słownik języka polskiego PAN

	liczba pojedyncza			liczba mnoga
	m	ż	n	mo	-mo
1 os.	podbiegłem +(e)m podbiegł	podbiegłam +(e)m podbiegła	podbiegłom +(e)m podbiegło	podbiegliśmy +(e)śmy podbiegli	podbiegłyśmy +(e)śmy podbiegły
2 os.	podbiegłeś +(e)ś podbiegł	podbiegłaś +(e)ś podbiegła	podbiegłoś +(e)ś podbiegło	podbiegliście +(e)ście podbiegli	podbiegłyście +(e)ście podbiegły
3 os.	podbiegł	podbiegła	podbiegło	podbiegli	podbiegły

bezosobnik: podbiegnięto

Tryb rozkazujący

	liczba pojedyncza	liczba mnoga
1 os.		podbiegnijmy
2 os.	podbiegnij	podbiegnijcie

Tryb warunkowy

	liczba pojedyncza			liczba mnoga
	m	ż	n	mo	-mo
1 os.	podbiegłbym bym podbiegł	podbiegłabym bym podbiegła	podbiegłobym bym podbiegło	podbieglibyśmy byśmy podbiegli	podbiegłybyśmy byśmy podbiegły
2 os.	podbiegłbyś byś podbiegł	podbiegłabyś byś podbiegła	podbiegłobyś byś podbiegło	podbieglibyście byście podbiegli	podbiegłybyście byście podbiegły
3 os.	podbiegłby by podbiegł	podbiegłaby by podbiegła	podbiegłoby by podbiegło	podbiegliby by podbiegli	podbiegłyby by podbiegły

bezosobnik: podbiegnięto by

bezokolicznik: podbiec

imiesłów przysłówkowy uprzedni: podbiegłszy

gerundium: podbiegnięcie

rodzaj gramatyczny: dk

odpowiednik aspektowy: podbiegać

Rz_nieżywotny

+

podbiec

+

CZYM

Zob. biec