-
2.
filoz. koncepcja filozoficzna głosząca istnienie dwóch przeciwstawnych pierwiastków lub sił -
Ms. lp. wymawiany: [du-aliźmie] lub [du-alizmie].
-
[du-alism] lub [du-alizm]
-
CZŁOWIEK JAKO ISTOTA PSYCHICZNA
Działalność intelektualna człowieka
filozofia -
- dualizm antropologiczny, metafizyczny, ontologiczny
- dualizm świata; dobra i zła, człowieka i świata, ducha i materii
-
We wspólnotach judeochrześcijańskich gnostycki dualizm szedł w parze z millenaryzmem.
źródło: NKJP: Daniel Olszewski: Dzieje chrześcijaństwa w zarysie, 1996
Jego doktryna nazywana jest dzisiaj radykalnym dualizmem kosmologiczno-antropologicznym, którego założeniem jest, że prapierwociny wszelkiego istnienia to dwa [...] niezależne tworzywa: światło i ciemność, czynniki dobra i zła.
źródło: NKJP: Jerzy Adamski: Świat jako niespełnienie albo Samobójstwo Don Juana, 2000
Ten kościół na wzgórzu, do którego przychodził w niedzielę, był świadectwem dualizmu świata. Można było doń wejść, obmyć się z przewin, by ponownie zanurzyć się w rzeczywistość, w której kategorie cnoty i grzechu były nieprzejrzyste, przenikały się nawzajem, zupełnie tak jak ciemność i światło przed pierwszym dniem stworzenia.
źródło: NKJP: Andrzej Stasiuk: Opowieści galicyjskie, 1995
-
część mowy: rzeczownik
rodzaj gramatyczny: m3
liczba pojedyncza liczba mnoga M. dualizm
dualizmy
D. dualizmu
dualizmów
C. dualizmowi
dualizmom
B. dualizm
dualizmy
N. dualizmem
dualizmami
Ms. dualizmie
dualizmach
W. dualizmie
dualizmy
Inne uwagi
Zwykle lp
-
internac.
ang. dualism
fr. dualisme
niem. Dualismus
Od: łac. duālis 'podwójny'