szczekać - Wielki słownik języka polskiego PAN

3.

pejorat. mówiąc nieprawdę, przedstawiać kogoś w złym świetle

CZŁOWIEK JAKO ISTOTA PSYCHICZNA

Relacje międzyludzkie

określenia relacji międzyludzkich

CZŁOWIEK W SPOŁECZEŃSTWIE

Zasady współżycia społecznego

zachowania i wyrażenia nieakceptowane społecznie

Sterczowie zabili mi brata! Zamordowali go! - Łżesz, psubracie - warknął Tristram Rachenau. - Nie szczekaj [...] na mych swaków.

źródło: NKJP: Andrzej Sapkowski: Narrenturm, 2002

- A wroga propaganda? A radio Sabat Europa, które bez przerwy szczeka na rząd?

źródło: NKJP: Wojciech Żukrowski: Kamienne tablice, 1994

część mowy: czasownik

aspekt: niedokonany

Tryb oznajmujący

Czas teraźniejszy

Czas przeszły

	liczba pojedyncza			liczba mnoga
	m	ż	n	mo	-mo
1 os.	szczekałem +(e)m szczekał	szczekałam +(e)m szczekała	szczekałom +(e)m szczekało	szczekaliśmy +(e)śmy szczekali	szczekałyśmy +(e)śmy szczekały
2 os.	szczekałeś +(e)ś szczekał	szczekałaś +(e)ś szczekała	szczekałoś +(e)ś szczekało	szczekaliście +(e)ście szczekali	szczekałyście +(e)ście szczekały
3 os.	szczekał	szczekała	szczekało	szczekali	szczekały

bezosobnik: szczekano

Czas przyszły

	liczba pojedyncza			liczba mnoga
	m	ż	n	mo	-mo
1 os.	będę szczekał będę szczekać	będę szczekała będę szczekać	będę szczekało będę szczekać	będziemy szczekali będziemy szczekać	będziemy szczekały będziemy szczekać
2 os.	będziesz szczekał będziesz szczekać	będziesz szczekała będziesz szczekać	będziesz szczekało będziesz szczekać	będziecie szczekali będziecie szczekać	będziecie szczekały będziecie szczekać
3 os.	będzie szczekał będzie szczekać	będzie szczekała będzie szczekać	będzie szczekało będzie szczekać	będą szczekali będą szczekać	będą szczekały będą szczekać

Tryb rozkazujący

	liczba pojedyncza	liczba mnoga
1 os.		szczekajmy
2 os.	szczekaj	szczekajcie

Tryb warunkowy

	liczba pojedyncza			liczba mnoga
	m	ż	n	mo	-mo
1 os.	szczekałbym bym szczekał	szczekałabym bym szczekała	szczekałobym bym szczekało	szczekalibyśmy byśmy szczekali	szczekałybyśmy byśmy szczekały
2 os.	szczekałbyś byś szczekał	szczekałabyś byś szczekała	szczekałobyś byś szczekało	szczekalibyście byście szczekali	szczekałybyście byście szczekały
3 os.	szczekałby by szczekał	szczekałaby by szczekała	szczekałoby by szczekało	szczekaliby by szczekali	szczekałyby by szczekały

bezosobnik: szczekano by

bezokolicznik: szczekać

imiesłów przysłówkowy współczesny: szczekając

gerundium: szczekanie

rodzaj gramatyczny: ndk

imiesłów przymiotnikowy czynny: szczekający

+

szczekać

+

na KOGO/CO

psł. *ščekati 'wydawać głos (o psie), szczekać'