-
4.
wyrządzić komuś coś złego -
CZŁOWIEK JAKO ISTOTA PSYCHICZNA
Relacje międzyludzkie
określenia relacji międzyludzkich
CZŁOWIEK W SPOŁECZEŃSTWIE
Zasady współżycia społecznego
zachowania i wyrażenia nieakceptowane społecznie -
- wywrzeć zemstę
-
Gdyby wydała tajemnicę, duchy przodków poczułyby się obrażone i wywarły na niej zemstę.
źródło: NKJP: Wojciech Jagielski, Grażyna Jagielska: Czarownice z Helen, Gazeta Wyborcza, 1996-12-20
Jako wojskowy dowódca, mógł swobodnie dysponować posiadanymi siłami i w 1352 roku wykorzystał je, by wywrzeć zemstę na Emeryku di Pavia, którego słusznie obarczał winą za niepowodzenie akcji odbicia Calais.
źródło: NKJP: Dariusz Piwowarczyk: Słynni rycerze Europy: Rycerze w służbie dam i dworu, 2009
Słyszałem jednakowoż gadki wśród krakowskiego plebsu, jakoby czarownicy tatarscy, chcąc wywrzeć swą złość na całym chrześcijańskim świecie, kazali zamordować stu polskich jeńców, którym wydarto serca.
źródło: NKJP: Witold Jabłoński: Ogród miłości, 2006
-
część mowy: czasownik
aspekt: dokonany
Tryb oznajmujący
Czas przyszły
liczba pojedyncza liczba mnoga 1 os. wywrę
wywrzemy
2 os. wywrzesz
wywrzecie
3 os. wywrze
wywrą
Czas przeszły
liczba pojedyncza liczba mnoga m ż n mo -mo 1 os. wywarłem
+(e)m wywarł
wywarłam
+(e)m wywarła
wywarłom
+(e)m wywarło
wywarliśmy
+(e)śmy wywarli
wywarłyśmy
+(e)śmy wywarły
2 os. wywarłeś
+(e)ś wywarł
wywarłaś
+(e)ś wywarła
wywarłoś
+(e)ś wywarło
wywarliście
+(e)ście wywarli
wywarłyście
+(e)ście wywarły
3 os. wywarł
wywarła
wywarło
wywarli
wywarły
bezosobnik: wywarto
Tryb rozkazujący
liczba pojedyncza liczba mnoga 1 os. wywrzyjmy
2 os. wywrzyj
wywrzyjcie
Tryb warunkowy
liczba pojedyncza liczba mnoga m ż n mo -mo 1 os. wywarłbym
bym wywarł
wywarłabym
bym wywarła
wywarłobym
bym wywarło
wywarlibyśmy
byśmy wywarli
wywarłybyśmy
byśmy wywarły
2 os. wywarłbyś
byś wywarł
wywarłabyś
byś wywarła
wywarłobyś
byś wywarło
wywarlibyście
byście wywarli
wywarłybyście
byście wywarły
3 os. wywarłby
by wywarł
wywarłaby
by wywarła
wywarłoby
by wywarło
wywarliby
by wywarli
wywarłyby
by wywarły
bezosobnik: wywarto by
bezokolicznik: wywrzeć
imiesłów przysłówkowy uprzedni: wywarłszy
gerundium: wywarcie
rodzaj gramatyczny: dk
liczba pojedyncza liczba mnoga M. wywarcie
wywarcia
D. wywarcia
wywarć
C. wywarciu
wywarciom
B. wywarcie
wywarcia
N. wywarciem
wywarciami
Ms. wywarciu
wywarciach
W. wywarcie
wywarcia
imiesłów przymiotnikowy bierny: wywarty
liczba pojedyncza m1 m2 m3 n1, n2 ż M. wywarty
wywarty
wywarty
wywarte
wywarta
D. wywartego
wywartego
wywartego
wywartego
wywartej
C. wywartemu
wywartemu
wywartemu
wywartemu
wywartej
B. wywartego
wywartego
wywarty
wywarte
wywartą
N. wywartym
wywartym
wywartym
wywartym
wywartą
Ms. wywartym
wywartym
wywartym
wywartym
wywartej
liczba mnoga p1 m1 ndepr m1 depr pozostałe M. wywarci
wywarci
wywarte
wywarte
D. wywartych
wywartych
wywartych
wywartych
C. wywartym
wywartym
wywartym
wywartym
B. wywartych
wywartych
wywartych
wywarte
N. wywartymi
wywartymi
wywartymi
wywartymi
Ms. wywartych
wywartych
wywartych
wywartych
odpowiednik aspektowy: wywierać
-
Rzosobowy + wywrzeć + CO + na KIM -
Z przedrostkiem *vy- od psł. *verti, *vьrǫ 'zamykać, zawierać; kryć, chować'