-
2.
rel. duch opiekuńczy znany z mitologii rzymskiej -
[geńjusz]
-
CZŁOWIEK W SPOŁECZEŃSTWIE
Tradycja
wierzenia i przesądy -
- opiekuńczy geniusz
- geniusz mężczyzny, narodu
-
Rzymianie wierzyli też w istnienie duchów opiekuńczych zbiorowości, np. w geniusza narodu rzymskiego [...].
źródło: NKJP: Aleksander W. Mikołajczak: Genius loci, Gazeta Poznańska, 2003-05-31
Do kategorii tej należą duchy określane w ludowych wierzeniach jako dobre geniusze, duchy opiekuńcze [...].
źródło: NKJP: Internet
-
część mowy: rzeczownik
rodzaj gramatyczny: m1, m3
liczba pojedyncza liczba mnoga M. geniusz
geniusze
ndepr geniusze
depr D. geniusza
geniuszu
geniuszy
rzadziej geniuszów
C. geniuszowi
geniuszom
B. geniusza
geniusz
geniuszy
geniuszów
geniusze
N. geniuszem
geniuszami
Ms. geniuszu
geniuszach
W. geniuszu
geniusze
ndepr geniusze
depr -
łac. śred. genius 'duch, umysł (bóstwo); talent, zdolności'