nasunąć - Wielki słownik języka polskiego PAN

2.

spowodować, że ktoś o czymś pomyślał

CZŁOWIEK JAKO ISTOTA PSYCHICZNA

Działalność intelektualna człowieka

nazwy działań intelektualnych człowieka

Nieruchoma twarz i ciemne okulary [...] nasunęły mu skojarzenie z manekinem.

źródło: NKJP: Witold Horwath: Ultra Montana, 2005

Właśnie to przedstawienie nasunęło mu pomysł, aby dzieci mogły same przygotowywać na zajęciach plastycznych kukiełki do swoich spektakli.

źródło: NKJP: Piotr Zarzycki: Malowane lale, Gazeta Wyborcza, 1995-09-15

I to on mi nasunął myśl, że mógłbym na tej swojej grzeczności zarabiać.

źródło: NKJP: Wiesław Myśliwski: Widnokrąg, 1996

część mowy: czasownik

aspekt: dokonany

Tryb oznajmujący

Czas przyszły

Czas przeszły

	liczba pojedyncza			liczba mnoga
	m	ż	n	mo	-mo
1 os.	nasunąłem +(e)m nasunął	nasunęłam +(e)m nasunęła	nasunęłom +(e)m nasunęło	nasunęliśmy +(e)śmy nasunęli	nasunęłyśmy +(e)śmy nasunęły
2 os.	nasunąłeś +(e)ś nasunął	nasunęłaś +(e)ś nasunęła	nasunęłoś +(e)ś nasunęło	nasunęliście +(e)ście nasunęli	nasunęłyście +(e)ście nasunęły
3 os.	nasunął	nasunęła	nasunęło	nasunęli	nasunęły

bezosobnik: nasunięto

Tryb rozkazujący

	liczba pojedyncza	liczba mnoga
1 os.		nasuńmy
2 os.	nasuń	nasuńcie

Tryb warunkowy

	liczba pojedyncza			liczba mnoga
	m	ż	n	mo	-mo
1 os.	nasunąłbym bym nasunął	nasunęłabym bym nasunęła	nasunęłobym bym nasunęło	nasunęlibyśmy byśmy nasunęli	nasunęłybyśmy byśmy nasunęły
2 os.	nasunąłbyś byś nasunął	nasunęłabyś byś nasunęła	nasunęłobyś byś nasunęło	nasunęlibyście byście nasunęli	nasunęłybyście byście nasunęły
3 os.	nasunąłby by nasunął	nasunęłaby by nasunęła	nasunęłoby by nasunęło	nasunęliby by nasunęli	nasunęłyby by nasunęły

bezosobnik: nasunięto by

bezokolicznik: nasunąć

imiesłów przysłówkowy uprzedni: nasunąwszy

gerundium: nasunięcie

rodzaj gramatyczny: dk

odpowiednik aspektowy: nasuwać

+

nasunąć

+

KOMU + CO

Zob. sunąć