-
1.
pot. pejorat. mężczyzna uważany za wyjątkowo głupiego -
CZŁOWIEK JAKO ISTOTA PSYCHICZNA
Działalność intelektualna człowieka
określenia człowieka ze względu na jego działalność intelektualną -
- stary; kompletny, ostatni, skończony, zwykły; agresywny dureń
- być durniem
- zachować się jak dureń
-
W windzie był ten dureń listonosz. Naciskał kilkakrotnie alarm, ale nikt nie przyszedł.
źródło: NKJP: Robert Dudek: Mięsny książę, 1997
Ty odrażający bufonie, cholerny durniu, czy wiesz, coś zrobił?!
źródło: NKJP: Iwona Surmik: Ostatni smok, 2005
Ależ z ciebie dureń - wyrzucałem sobie w duchu. - Jak mogłeś zlekceważyć to niebezpieczeństwo?!
źródło: NKJP: Mirosław Sokołowski: Gady, 2007
-
część mowy: rzeczownik
rodzaj gramatyczny: m1
liczba pojedyncza liczba mnoga M. dureń
durnie
ndepr durnie
depr D. durnia
durni
durniów
C. durniowi
durniom
B. durnia
durni
durniów
N. durniem
durniami
Ms. durniu
durniach
W. durniu
durnie
ndepr durnie
depr -
Zob. durny