wyć - Wielki słownik języka polskiego PAN

1.

wydawać z pyska głośny i przeciągły dźwięk

CZŁOWIEK I PRZYRODA

Świat zwierząt

zwyczaje i zachowania zwierząt

KATEGORIE FIZYCZNE

Cechy i właściwości materii

dźwięki

zwierzę; kojot, pies, suka, szakal, wilczyca, wilk, wilkołak wyje
wyć do księżyca
wyć w nocy
wyć za oknem
wyć przeciągle, przeraźliwie; wściekle; wniebogłosy
przestać, zacząć, zaczynać wyć
słyszeć, usłyszeć wycie
wyć i skamleć, wyć i skomleć, wyć i skowyczeć, wyć i szczekać, wyć i ujadać, wyć i warczeć, wyć i zawodzić
wycie rozlega się

Kaprys panny wydawał mi się niezbyt stosowny w owej trudnej chwili, zwłaszcza że z boru dobiegło nas głuche zawodzenie wilków wyjących do księżyca.

źródło: NKJP: Witold Jabłoński: Ogród miłości, 2006

Dokoła szumiał tajemniczy las i słychać było wycie dręczonych zwierząt wydobywające się z dookolnej ciemności.

źródło: NKJP: Ryszard Przybylski: Baśń zimowa. Esej o starości , 2008

część mowy: czasownik

aspekt: niedokonany

Tryb oznajmujący

Czas teraźniejszy

Czas przeszły

bezosobnik: wyto

Czas przyszły

	liczba pojedyncza			liczba mnoga
	m	ż	n	mo	-mo
1 os.	będę wył będę wyć	będę wyła będę wyć	będę wyło będę wyć	będziemy wyli będziemy wyć	będziemy wyły będziemy wyć
2 os.	będziesz wył będziesz wyć	będziesz wyła będziesz wyć	będziesz wyło będziesz wyć	będziecie wyli będziecie wyć	będziecie wyły będziecie wyć
3 os.	będzie wył będzie wyć	będzie wyła będzie wyć	będzie wyło będzie wyć	będą wyli będą wyć	będą wyły będą wyć

Tryb rozkazujący

	liczba pojedyncza	liczba mnoga
1 os.		wyjmy
2 os.	wyj	wyjcie

Tryb warunkowy

bezosobnik: wyto by

bezokolicznik: wyć

imiesłów przysłówkowy współczesny: wyjąc

gerundium: wycie

imiesłów przymiotnikowy czynny: wyjący

odpowiednik aspektowy: zawyć

Rz żywotny

+

wyć

+

psł. *vyti, *vъjǫ