-
1.
otoczyć kogoś lub coś ze wszystkich stron, uniemożliwiając mu tym ucieczkę -
CZŁOWIEK W SPOŁECZEŃSTWIE
Wojsko i wojna
czynności, przedmioty, miejsca związane z wojskiem i wojną
CZŁOWIEK W SPOŁECZEŃSTWIE
Prawo i łamanie prawa
policja i inne służby mundurowe -
- armia osaczyła kogoś; wojsko osaczyło kogoś; policjanci osaczyli kogoś
- osaczyć przeciwnika, wroga; zwierzę
-
Sprawcy najpierw wysypali łup na tory po czym przenieśli go do pobliskich lasów. Tam jednak osaczyli ich policjanci i funkcjonariusze SOK.
źródło: NKJP: (greg): Kronika kryminalna, Dziennik Zachodni, 2006-09-26
– Byłam świadkiem, jak grupa ludzi osaczyła fokę na płyciźnie. Każdy chciał ją dotknąć, pogłaskać [...].
źródło: NKJP: Barbara Sadłowska: Foki i ludzie, Gazeta Poznańska, 2006-08-25
Dopiero niedaleko Urzędu Miasta, na boisku Gdyńskiego Ośrodka Sportu i Rekreacji wspólnie ze strażakami osaczyliśmy zwierzę. Podjęto decyzję o odłowieniu intruza.
źródło: NKJP: (sr): Obława na dzika, Dziennik Bałtycki, 2000-02-11
-
część mowy: czasownik
aspekt: dokonany
Tryb oznajmujący
Czas przyszły
liczba pojedyncza liczba mnoga 1 os. osaczę
osaczymy
2 os. osaczysz
osaczycie
3 os. osaczy
osaczą
Czas przeszły
liczba pojedyncza liczba mnoga m ż n mo -mo 1 os. osaczyłem
+(e)m osaczył
osaczyłam
+(e)m osaczyła
osaczyłom
+(e)m osaczyło
osaczyliśmy
+(e)śmy osaczyli
osaczyłyśmy
+(e)śmy osaczyły
2 os. osaczyłeś
+(e)ś osaczył
osaczyłaś
+(e)ś osaczyła
osaczyłoś
+(e)ś osaczyło
osaczyliście
+(e)ście osaczyli
osaczyłyście
+(e)ście osaczyły
3 os. osaczył
osaczyła
osaczyło
osaczyli
osaczyły
bezosobnik: osaczono
Tryb rozkazujący
liczba pojedyncza liczba mnoga 1 os. osaczmy
2 os. osacz
osaczcie
Tryb warunkowy
liczba pojedyncza liczba mnoga m ż n mo -mo 1 os. osaczyłbym
bym osaczył
osaczyłabym
bym osaczyła
osaczyłobym
bym osaczyło
osaczylibyśmy
byśmy osaczyli
osaczyłybyśmy
byśmy osaczyły
2 os. osaczyłbyś
byś osaczył
osaczyłabyś
byś osaczyła
osaczyłobyś
byś osaczyło
osaczylibyście
byście osaczyli
osaczyłybyście
byście osaczyły
3 os. osaczyłby
by osaczył
osaczyłaby
by osaczyła
osaczyłoby
by osaczyło
osaczyliby
by osaczyli
osaczyłyby
by osaczyły
bezosobnik: osaczono by
bezokolicznik: osaczyć
imiesłów przysłówkowy uprzedni: osaczywszy
gerundium: osaczenie
rodzaj gramatyczny: dk
liczba pojedyncza liczba mnoga M. osaczenie
osaczenia
D. osaczenia
osaczeń
C. osaczeniu
osaczeniom
B. osaczenie
osaczenia
N. osaczeniem
osaczeniami
Ms. osaczeniu
osaczeniach
W. osaczenie
osaczenia
imiesłów przymiotnikowy bierny: osaczony
liczba pojedyncza m1 m2 m3 n1, n2 ż M. osaczony
osaczony
osaczony
osaczone
osaczona
D. osaczonego
osaczonego
osaczonego
osaczonego
osaczonej
C. osaczonemu
osaczonemu
osaczonemu
osaczonemu
osaczonej
B. osaczonego
osaczonego
osaczony
osaczone
osaczoną
N. osaczonym
osaczonym
osaczonym
osaczonym
osaczoną
Ms. osaczonym
osaczonym
osaczonym
osaczonym
osaczonej
liczba mnoga p1 m1 ndepr m1 depr pozostałe M. osaczeni
osaczeni
osaczone
osaczone
D. osaczonych
osaczonych
osaczonych
osaczonych
C. osaczonym
osaczonym
osaczonym
osaczonym
B. osaczonych
osaczonych
osaczonych
osaczone
N. osaczonymi
osaczonymi
osaczonymi
osaczonymi
Ms. osaczonych
osaczonych
osaczonych
osaczonych
odpowiednik aspektowy: osaczać
-
+ osaczyć + KOGO -
Od st.pol. osoczyć 'oskarżyć, obwinić (przeważnie niesłusznie), oszkalować' od psł. *sočiti 'ścigać, tropić; obwiniać, oskarżać' (Bor)