cech - Wielki słownik języka polskiego PAN

Definicja

zrzeszenie rzemieślników jednego lub kilku pokrewnych zawodów, mające na celu ochronę interesów rzemiosła, podnoszenie poziomu kwalifikacji zawodowych oraz organizowanie samopomocy wśród członków

Kwalifikacja tematyczna

CZŁOWIEK I TECHNIKA

Przemysł

rzemiosło

CODZIENNE ŻYCIE CZŁOWIEKA

Praca

organizacja i hierarchia w pracy, stosunki służbowe

Połączenia

cech krawiecki, piekarniczy, rzemieślniczy, szewski, tkacki
cech cieśli, jubilerów, krawców, piekarzy, rzeźników, szklarzy, sukienników, zegarmistrzów; rzemiosł skórzanych
cechy, izby i spółdzielnie rzemieślnicze
członek, dyrektor, mistrz, starszy; pieczęć; biuro, budynek cechu
przynależność do cechu
(nie) należeć do cechu
działać poza cechem
niezrzeszony/zrzeszony w cechu

Cytaty

Do 1989 roku ustawa nakładała na wszystkich rzemieślników obowiązek przynależności do cechu. W późniejszym czasie członkostwo było dobrowolne. Od 14 lutego 2002 roku obowiązkowo muszą być zrzeszeni rzemieślnicy, którzy szkolą uczniów.

źródło: NKJP: MB: CECH RZEMIOSŁ RÓŻNYCH W NAKLE, Nakielski Czas, 2003-06-04

W księdze wójtowsko–ławniczej z przełomu XV i XVI wieku widnieje 150 nazwisk sądeckich rzemieślników uprawiających ponad 30 zawodów – rzeźników, sukienników, płócienników, piekarzy, piwowarów, młynarzy i metalowców. Cech rzemieślników zapewne powstał w XIV wieku i Sącz był drugim po Krakowie najsilniejszym cechowym środowiskiem w Małopolsce.

źródło: NKJP: Jerzy Wideł: Rzemieślnik to był pan, Gazeta Krakowska, 2007-03-12

Odmiana

część mowy: rzeczownik

rodzaj gramatyczny: m3

	liczba pojedyncza	liczba mnoga
M.	cech	cechy
D.	cechu	cechów
C.	cechowi	cechom
B.	cech	cechy
N.	cechem	cechami
Ms.	cechu	cechach
W.	cechu	cechy

Składnia

	+	cech	+	(JAKI)
	+	cech	+	(CZEGO)

Pochodzenie

śr.-w.-niem. zëch(e)