-
1.b
świadczący o tym, że ktoś przyciąga uwagę innych osób i łatwo je sobie dzięki temu zjednuje -
CZŁOWIEK JAKO ISTOTA PSYCHICZNA
Usposobienie człowieka
cechy charakteru, temperamentu, zdolności i umiejętności -
- zniewalający głos, uśmiech, urok, wzrok; zniewalająca uroda; zniewalające spojrzenie
-
Była wysoka, szczupła, o zniewalającym uśmiechu
źródło: NKJP: Władysław Jermakowicz: Koszalin, pierwsze lata, Gazeta Wyborcza, 1998-11-20
W kontaktach towarzyskich premier [...] ma wręcz zniewalający urok. To powłóczyste spojrzenie...
źródło: NKJP: Wiesław Wodecki: Gęś, seks i polityka, Gazeta Wrocławska, 2003-01-31
Ma ciepły uśmiech, zniewalające spojrzenie. Tymczasem w jej książkach jest pełno magii i przemocy.
źródło: NKJP: Aldona Minorczyk - Cichy: Baśnie dla dorosłych, Dziennik Zachodni, 2001-09-28
-
część mowy: przymiotnik
Stopień równy
liczba pojedyncza m1 m2 m3 n1, n2 ż M. zniewalający
zniewalający
zniewalający
zniewalające
zniewalająca
D. zniewalającego
zniewalającego
zniewalającego
zniewalającego
zniewalającej
C. zniewalającemu
zniewalającemu
zniewalającemu
zniewalającemu
zniewalającej
B. zniewalającego
zniewalającego
zniewalający
zniewalające
zniewalającą
N. zniewalającym
zniewalającym
zniewalającym
zniewalającym
zniewalającą
Ms. zniewalającym
zniewalającym
zniewalającym
zniewalającym
zniewalającej
W. zniewalający
zniewalający
zniewalający
zniewalające
zniewalająca
liczba mnoga p1 m1 ndepr m1 depr pozostałe M. zniewalający
zniewalający
zniewalające
zniewalające
D. zniewalających
zniewalających
zniewalających
zniewalających
C. zniewalającym
zniewalającym
zniewalającym
zniewalającym
B. zniewalających
zniewalających
zniewalających
zniewalające
N. zniewalającymi
zniewalającymi
zniewalającymi
zniewalającymi
Ms. zniewalających
zniewalających
zniewalających
zniewalających
W. zniewalający
zniewalający
zniewalające
zniewalające
-
Zob. niewola