TV - Wielki słownik języka polskiego PAN

2.

instytucja zajmująca się przygotowywaniem i przesyłaniem programów telewizyjnych

[te-fał] lub [te-wu]

CZŁOWIEK W SPOŁECZEŃSTWIE

Środki masowego przekazu

telewizja

państwowa, prywatna, publiczna; regionalna; niezależna, reżimowa; amerykańska, brytyjska, francuska, polska, rosyjska...; katowicka, krakowska, poznańska... TV
TV Arte, Fox, Polonia, Polsat...; Kraków
telewizja TV (Kraków, Puls, 3,...)
dyrekcja, dyrektor, kierownictwo, prezes, rada nadzorcza, rada programowa, szef, zarząd; pracownik; gmach; działalność; budżet; istnienie; abonent, widz; częstotliwość; kanał; odbiór, oglądalność, program, repertuar, rola, sygnał, teatr, telegazeta; na antenie, z anteny TV
pracować w TV

	Kierownictwo TV jest przeciwne reklamom nadawanym w trakcie programów. źródło: NKJP:Agnieszka Kublik:Jestem znikąd, Gazeta Wyborcza, 1992-01-03
	Chwilę potem widać zdjęcia protestujących w Belgradzie, którzy rzucają w gmach TV jajkami i kamieniami. źródło: NKJP:Ana Uzelac:Wzrasta napięcie w Serbii, Gazeta Wyborcza, 1996-12-04
	Za transmisję meczu rugby TV każe sobie płacić 15 tys. źródło: NKJP: Marcin Kołodziejczyk: Wszystko dla jaja, Polityka, 2003-06-14
	Zajrzałem do drugiego pokoju, matka oglądała TV [...]. źródło: NKJP: Wojciech Stamm: Czarna matka, 2008
	[...] główne wysiłki rządu Rabina będą się koncentrować na zbliżeniu z centystami palestyńskimi na miejscu. Pierwszą jaskółką tej tendencji było wystąpienie Fajsala Husejniego przed kamerami państwowej tv izraelskiej. źródło: NKJP: Eli Barbur: Czy Izrael postawi na OWP?, Gazeta Wyborcza, 1993-01-11

część mowy: rzeczownik

rodzaj gramatyczny: ż